7 பாவப்பட்டாக்க ஏகளும், நிங்கள அரியெதென்னெ இத்தீரெ; நிங்காக மனசு உள்ளா சமெயாளெ ஒக்க, ஆக்காக உபகாரகீயக்கெ; எந்நங்ங, நா ஏகளும் நிங்களகூடெ இப்புதில்லல்லோ?
பாவப்பட்டாக்க ஏகோத்தும் நிங்கள எடேக இத்தீரெ; எந்நங்ங நா ஏகோத்தும் நிங்கள எடேக இப்புதில்லல்லோ!
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “அவள ஏனாக நிங்க ஜாள்கூடுது? அவள புட்டுடிவா; நனங்ங அவ ஒள்ளெ காரெ தால கீதிப்புது!
மக்களே! இனி கொறச்சுஜின நா நிங்களகூடெ இப்பிங்; நிங்க நன்ன தெண்டுரு; எந்நங்ஙும் ‘நா ஹோப்பா சலாக நிங்களகொண்டு பொப்பத்தெபற்ற’ ஹளி, நேரத்தெ நா யூதம்மாராகூடெ ஹளிதா ஹாற தென்னெ, ஈக நிங்களகூடெயும் ஹளுதாப்புது.
நா நன்ன அப்பனப்படெந்த தென்னெயாப்புது ஈ லோகாக பந்துது; ஹிந்திகும் ஈக ஈ லோகந்த புட்டு அப்பனப்படெ தென்னெ ஹோப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
“நா ஈக நன்ன ஹளாய்ச்சாவனப்படெ ஹோதீனெ. எந்நங்ங நிங்க ஒப்புரும் நன்னகூடெ, ‘நீ எல்லிக ஹோப்புது?’ ஹளி கேட்டுபில்லெ.
இஞ்ஞி நா ஈ லோகாளெ இப்பத்தெ ஹோப்புதில்லெ. ஆக்க ஈ லோகாளெ இப்புரு. பரிசுத்தனாயிப்பா அப்பா! நா நின்னகூடெ பந்நீனெ; நங்க ஒந்தாயிற்றெ இப்பா ஹாற தென்னெ, ஆக்களும் ஒந்தாயிற்றெ இப்பத்தெபேக்காயி, நீ நனங்ங தந்தா நின்ன சக்தியாளெ ஆக்கள காத்தணுக்கு.
சொர்க்காக ஹோதா ஏசு ஈ பூமியாளெ எல்லா காரெயும் செரிமாடாவரெட்ட சொர்க்காளெ இறபேக்காத்து ஆப்புது; ஈ காலதபற்றி தென்னெயாப்புது பண்டு தெய்வ, தன்ன பரிசுத்த பொளிச்சப்பாடிமாராகொண்டு ஹளித்துது.
தம்மா! நின்ன சினேகங்கொண்டு ஏசின நம்பாக்க எல்லாரினும் சகாசிதும், ஆசுவாச படிசிதும் கேளதாப்பங்ங நனங்ங ஒள்ளெ சந்தோஷம், உஷாரும் ஆத்து.