65 அம்மங்ங செலாக்க ஏசினமேலெ துப்பி, கண்ணு கெட்டிட்டு, கையாளெ குத்திரு; எந்தட்டு, “நீ பொளிச்சப்பாடி ஆயித்தங்ங நின்ன குத்திது ஏற ஹளி ஹளு” ஹளி கேட்டுரு; காவல்காரும் ஏசின கென்னெக ஹுயிதுரு.
ஏசினமேலெ துப்பிட்டு, ஆ ஓடெக்கோலின பொடிசி ஏசின தெலேக ஹுயித்துரு.
ஆக்க நன்னமேலெ துப்பி, பரிகாசகீதட்டு, சாட்டெவாறாளெ ஹுயிவுரு; எந்தட்டு, நன்ன குரிசாமேலெ தறெச்சு கொல்லுரு; எந்நங்ஙும், மூறுஜின களிஞட்டு நா ஜீவோடெ ஏளுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
ஒந்து ஓடெக்கோலாளெ ஏசின தெலேக ஹுயிதட்டு, அவனமேலெ துப்பிட்டு, அவன முந்தாக முட்டுகாலுஹைக்கி, கும்முடா ஹாற கீதுரு.
ஏசு இந்த்தெ ஹளிதாகண்டு, அரியெ நிந்தித்தா ஒந்து கெலசகாறங், “தொட்டபூஜாரிகூடெ இந்த்தே உத்தர ஹளுது?” ஹளி ஹளிட்டு, ஏசின கென்னெக ஓஙி ஹுயிதாங்.
எந்தட்டு, “யூதம்மாரா ராஜாவே! ஜெய! ஜெய!” ஹளி ஹளிட்டு, ஏசின கென்னெக ஹுயித்துரு.
அம்மங்ங அனனியா ஹளா தொட்டபூஜாரி, அவன அரியெ இத்தாக்களகூடெ, “அவன பாயேக ஹூலு கொடிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
நங்காக நம்பிக்கெ தந்து, தொடங்ஙி பீப்பாவனும், அதன நிவர்த்தி கீவாவனுமாயிப்பா ஏசினமேலெ நங்கள கண்ணு இறபேக்காத்து; தனங்ங கிட்டத்துள்ளா சந்தோஷத ஓர்த்து, அவமானத வகெபீயாதெ குரிசு பாடின சகிச்சாங்; அதுகொண்டு ஈக தெய்வத பலபக்க குளுதுதீனெ.