14 அவங் ஏது ஊரிக ஹோதீனெயோ, ஆ மெனெத ஒடமஸ்தனகூடெ, ‘நா நன்ன சிஷ்யம்மாராகூடெ பஸ்கா சத்யெ திம்பத்தெபேக்காயி ஏது முறித ஒருக்குது?’ ஹளி, நங்கள குரு கேட்டீனெ ஹளி ஹளிவா.
எந்தட்டு ஏசு, அல்லிந்த ஹொறட்டு ஹோப்பங்ங, பட்டெயாளெ ஒப்பாங் ஓடிபந்தட்டு ஏசின முந்தாக முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு, “ஒள்ளெ குருவே! நித்தியமாயிற்றுள்ளா ஜீவித சொந்தமாடத்தெ நா ஏனொக்க கீயபேக்காத்து?” ஹளி கேட்டாங்.
ஏரிங்ஙி நிங்களகூடெ ஏனாக அதன அளுத்தண்டு ஹோப்புது ஹளி கேட்டங்ங, இது நங்கள எஜமானங்ங ஆவிசெ உட்டு, ஆவிசெ களிஞங்ங அதன திரிச்சு தந்துடுவாங் ஹளி ஹளிவா” ஹளி ஹளிட்டு, ஆக்கள ஹளாய்ச்சுபுட்டாங்.
அம்மங்ங ஏசு எருடு சிஷ்யம்மாரா ஊதட்டு ஆக்களகூடெ, “நிங்க அங்கிடிக ஹோயிவா; ஹோப்பங்ங பட்டெயாளெ ஒப்பாங் சொப்பாடதாளெ நீரு எத்திண்டு நிங்களநேரெ பொப்பாங்; அம்மங்ங, அவன ஹிந்தோடெ நிங்களும் ஹோயிவா.
அவங் ஆ மெனெத தட்டும்பொறதமேலெ கம்பிளி ஹாசி ஒரிக்கிபீத்திப்பா விஸ்தார உள்ளா ஒந்து முறித, நிங்காக காட்டிதப்பாங்; அல்லிதென்னெ ஏற்பாடு கீயிவா” ஹளி ஹளிட்டு, ஆக்கள ஹளாயிச்சுபுட்டாங்.
அவங் ஏது ஊரிக ஹோதீனெயோ ஆ மெனெத ஒடமஸ்தனகூடெ, “நா நன்ன சிஷ்யம்மாராகூடெ பஸ்கா சத்யெ திம்பத்தெபேக்காயி ஏது முறித ஒருக்குது” ஹளி நங்கள குரு கேட்டீனெ ஹளி ஹளிவா.
மார்த்தா அந்த்தெ ஹளிட்டு, அவள திங்கெ மரியாளின ஊளத்தெ ஹோதா. அவளப்படெ ஹோயிட்டு, “குரு பந்துதீனெ, நின்ன ஊதீனெ” ஹளி அவள கீயாளெ ஹளிதா.
நிங்க நன்ன குரூ! ஹளியும், எஜமானனே! ஹளியும் ஊதீரல்லோ! நிங்க ஹளுது செரிதென்னெ; நா நிங்க ஹளிதா ஆளு தென்னெயாப்புது.
இத்தோல! நா பாகுலப்படெ நிந்தட்டு, ஹடி தட்டிண்டித்தீனெ; ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் நன்ன ஒச்செ கேட்டு ஹடிதொறதங்ங, நா ஒளெயெ ஹுக்கி, நா அவனகூடெ குளுது தீனி திம்மி; அவனும் நன்னகூடெ குளுது தீனி திம்ம.