32 எந்நங்ங ஆ ஜினாதும், ஆ சமெதும்பற்றி, நன்ன அப்பனாயிப்பா தெய்வ ஒப்பங்ஙே கொத்தொள்ளு; பேறெ ஒப்புரும் அறியரு; சொர்க்காளெ இப்பா தூதம்மாரிககூடி கொத்தில்லெ; மனுஷனாயி பந்தா நனங்ஙும் கொத்தில்லெ.
அதுகொண்டு ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; மனுஷனாயி பந்தா நா திரிச்சு பொப்பா ஜினும், நேரம் நிங்காக கொத்தில்லல்லோ!” ஹளி ஹளிதாங்.
கொறேஜின களிவதாப்பங்ங ஆ மொதலாளி திரிச்சு பந்தட்டு ஆக்களகூடெ ஏனொக்க கீதுரு ஹளி கணக்கு கேட்டாங்.
பாதிராத்திரி ஆப்பதாப்பங்ங, ‘மொதேகாறஹைதாங் பந்நீனெ; ஏளிவா! ஏளிவா! ஆக்கள சீகருசத்தெ ஹோப்பும்’ ஹளி ஒப்பாங் ஹளிதாங்.
ஆகாசும், பூமியும் நசிச்சு ஹோக்கு; எந்நங்ங, நன்ன வாக்கு ஒரிக்கிலும் நசிச்சு ஹோக.
அதங்ங ஏசு, “நிங்காக அது ஏக சம்போசுகு ஹளி அறிவத்துள்ளா ஆவிசெ இல்லெ; சமெயும் காலம் தீருமானிசத்துள்ளா அதிகார நன்ன அப்பங்ங மாத்தறே ஒள்ளு.
எந்நங்ங ஏசுக்கிறிஸ்து ஆ ஜினாளெ ஒப்பங்ஙும் அறியாத்தஹாற கள்ளம்மாரா ஹாற ஆப்புது பொப்புது; அம்மங்ங ஆகாசங்ஙளொக்க பயங்கர எரெச்சலோடெ மாறி, ஒந்தும் இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோக்கு; பூமியாளெ உள்ளுதும், ஆகாசாளெ உள்ளுதும் ஒக்க பெந்து உரிகிண்டுஹோக்கு; எந்நங்ங பூமியாளெ நெடதா காரெ எல்லதும் ஞாயவிதித முந்தாக பொக்கு.
இது ஏசுக்கிறிஸ்து காட்டிகொட்டா காரெ: இனி பிரிக சம்போசத்துள்ளா காரெதபற்றி தன்ன கெலசகாறிக அருசத்தெபேக்காயி, தெய்வ ஏசுக்கிறிஸ்திக காட்டிகொட்டா காரெ ஆப்புது இது; ஏசுக்கிறிஸ்து அதனொக்க தன்ன தூதன ஹளாயிச்சட்டு, தன்ன கெலசகாறனாயிப்பா யோவானிக அறிசிதாங்.
நீ படிச்சுதனும், கேட்டுதனும் ஒர்மெபடிசி நோடு! அதன அனிசரிசி நெடெ; மனசுதிரிஞ்ஞு பா! உஷாருள்ளாவனாயி இரு; இல்லிங்ஙி, நா கள்ளன ஹாற நின்னப்படெ பொப்பிங்; ஏது சமெயாளெ பந்நீனெ ஹளிட்டுள்ளுது நீ அறியாறெ.