6 ஆ மொதலாளிக சினேகுள்ளா ஒந்தே ஒந்து மங்ங இத்தாங்; அதுகொண்டு அவங், ‘நன்ன மங்ஙனாதங்ஙும், மதிப்புரு’ ஹளி பிஜாரிசிட்டு கடெசிக அவன ஹளாயிச்சாங்.
பொளிச்சப்பாடி ஏன ஹளிது ஹளிங்ங, ஒந்து கன்னி ஹெண்ணு பெசிறி ஆயி ஒந்து கெண்டுமைத்தித ஹெருவா; ஆ மைத்திக இம்மானுவேலு ஹளி ஹெசறு பீப்புரு, இம்மானுவேலு ஹளிங்ங தெய்வ நங்களகூடெ இத்தீனெ ஹளி அர்த்த” ஹளி ஹளிதாங்.
எல்லதனும் அப்பாங் நன்னகையி ஏல்சிதந்திப்புதாப்புது; நன்ன அப்பனல்லாதெ பேறெ ஒப்புரும் மங்ஙனாயிப்பா நா ஏற ஹளி அறியரு; அதே ஹாற தென்னெ மங்ஙனாயிப்பா நானும், நன்ன அப்பன ஏறங்ங அருசுக்கு ஹளி ஆக்கிரிசீனெயோ, அவனல்லாதெ பேறெ ஒப்பனும் நன்ன அப்பன அறியரு.
அவங் அந்த்தெ ஹளிண்டிப்பங்ங, பொளிச்ச உள்ளா ஒந்து மோட ஆக்களமேலெ பந்து மூடித்து. “இவங் நனங்ங சினேகுள்ளா மங்ஙனாப்புது; இவங் ஹளுது கேளிவா” ஹளி ஆ மோடந்த ஒந்து ஒச்செ கேட்டுத்து.
எந்நங்ங ஏசு ஒந்தும் ஹளிபில்லெ; அம்மங்ங தொட்டபூஜாரி ஏசினகூடெ, “நீ தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்து தென்னெயோ? ஜீவனுள்ள தெய்வதமேலெ நீ சத்தியகீது நங்களகூடெ ஹளு” ஹளி கேட்டாங்.
அம்மங்ங ஆகாசந்த ஒந்து ஒச்செ உட்டாத்து; அதனாளெ, “இவங் சினேக உள்ளா நன்ன மங்ஙனாப்புது, இவன நனங்ங ஒள்ளெ இஷ்ட ஆப்புது” ஹளி ஹளித்து.
அம்மங்ங, “நீ நனங்ங சினேகுள்ளா மங்ஙனாப்புது, நின்ன நனங்ங இஷ்ட ஆப்புது” ஹளி ஆகாசந்த தெய்வத ஒச்செ கேட்டுத்து.
அவங், ஆக்களப்படெ ஹிந்திகும் ஒப்பன ஹளாய்ச்சுபுட்டாங்; ஆக்க அவன கொந்துரு; அதே ஹாற பேறெ கொறே ஆள்க்காறா பாட்ட பொடுசத்தெபேக்காயி ஹளாய்ச்சாங்; ஆக்களாளெ செலாக்கள ஹுயிது ஹளாயிச்சுரு, செலாக்கள கொந்துரு.
அம்மங்ங ஆ பாட்டக்காரு, ‘இவனாப்புது ஈ சொத்துமொதுலிக ஒக்க ஒடமஸ்த்தாங்; பரிவா! இவன ஹிடுத்து கொல்லுவும், இவன கொந்நங்ங, ஈ சொத்தொக்க நங்காக சொந்தமாடக்கெ’ ஹளி ஆக்க தம்மெலெ கூட்டகூடிட்டு,
அம்மங்ங ஒந்து மோட ஆக்களமேலெ பந்து மூடித்து; அம்மங்ங, “இவங் நனங்ங சினேகுள்ளா மங்ஙனாப்புது, இவங் ஹளுது கீயாளெ கேட்டு அனிசரிசிவா” ஹளி, ஆ மோடந்த ஒந்து ஒச்செ கேட்டுத்து.
அம்மங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு மாடம்புறாவின ரூபதாளெ ஏசினமேலெ எறங்ஙி பந்துத்து; அம்மங்ங “சினேக உள்ளா நன்ன மங்ஙா! நின்ன நனங்ங ஒள்ளெ இஷ்ட ஆப்புது” ஹளி ஆகாசந்த தெய்வ கூட்டகூடிதா ஒச்செ கேட்டுத்து.
அம்மங்ங, “இவங் நா தெரெஞ்ஞெத்திதா நன்ன மங்ஙனாப்புது, இவங் ஹளிதா ஹாற கேளிவா!” ஹளி, மோடந்த ஒந்து ஒச்செ கேட்டுத்து.
ஆ வாக்காயி இப்பாவாங் மனுஷனாயி நங்களப்படெ பந்நா; அவங் கருணெயும், சத்தியம் உள்ளாவனாயி நங்களகூடெ இத்தாங்; நங்க அவன பெகுமானத கண்டும்; தன்ன அப்பன ஒந்தே மங்ங ஹளிட்டுள்ளா அடிஸ்தானதாளெ ஆப்புது அவங்ங ஆ பெகுமான கிட்டிப்புது.
தெய்வத ஒப்பனும் ஒரிக்கிலும் கண்டுபில்லெ; எந்நங்ங தன்னகூடெ சேர்நிப்பா ஒந்தே மங்ஙனாயிப்பா தெய்வ தென்னெயாப்புது, அப்பனாயிப்பா தெய்வ ஏற ஹளி நங்க எல்லாரிகும் அறிசிதாவாங்.
அதே ஹாற தென்னெ நா கண்டுதுகொண்டாப்புது, அவங்தென்னெ தெய்வத மங்ங ஹளி நிங்களகூடெ சாட்ச்சி ஹளுது” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங நாத்தான்வேலு, “குரூ! நீ தெய்வத மங்ங! நீ இஸ்ரேலின ராஜாவாப்புது!” ஹளி ஹளிதாங்.
அப்பனாயிப்பா தெய்வ தன்ன மங்ஙனமேலெ பீத்திப்பா சினேகங்கொண்டு எல்லதனும் அவனகையி ஏல்சிகொட்டு ஹடதெ.
அதுமாத்தறல்ல, தன்ன தெலெக்குட்டி மங்ஙன பூமிக ஹளாயிப்பதாப்பங்ங, “தூதம்மாரு எல்லாரும் அவன கும்முடுக்கு” ஹளியும் ஹளிஹடதெ.
தெய்வ, சினேக உள்ளாவாங் ஹளிட்டுள்ளுதன நங்காக காட்டிதந்துது எந்த்தெ ஹளிங்ங, தன்ன ஒந்தே ஒந்து மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஈ லோகாக ஹளாயிச்சு நங்காக சாவில்லாத்த ஜீவித தந்துதுகொண்டாப்புது.
மூப்பனாயிப்பா நா, நேராயிற்றெ சினேக பீத்திப்பா காயுவே! நா நினங்ங கத்து எளிவுது ஏன ஹளிங்ங,