47 நசரெத்து பாடக்காறாயிப்பா ஏசு இல்லாடெ பந்நீனெ ஹளி அவங் அருதட்டு, “ஏசுவே! தாவீதின மங்ஙா! நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதாங்.
அப்ரகாமின பாரம்பரியதாளெ பந்தா தாவீதினும், தாவீதின பாரம்பரியதாளெ பந்தா ஏசுக்கிறிஸ்தினும் பற்றிட்டுள்ளா வம்ச சரித்திர:
ஜனங்ஙளெல்லாரும் ஆச்சரியபட்டு, “தாவீதின மங்ங ஹளுது இவனதென்னெ ஆயிக்கோ?” ஹளி கூட்டகூடிண்டித்துரு.
ஆ பாடதாளெ இத்தா கானான் நாடுகார்த்தி ஒப்ப ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “எஜமானனே! தாவீதின மங்ஙா! நன்னமேலெ கருணெ காட்டுக்கு; நன்ன மக பேயி ஹிடுத்தா ஹேதினாளெ பயங்கர கஷ்டப்பட்டண்டித்தாளெ, ஒம்மெ சகாசி தருக்கு” ஹளி ஹளிதா.
அல்லி இப்பா நசரெத்து பாடதாளெ தங்கி இத்தாங்; அந்த்தெ “அவன நசரெத்துகாறங் ஹளி ஊளுரு” ஹளி, ஏசினபற்றி நேரத்தெ பொளிச்சப்பாடிமாரு ஹளிதொக்க நிவர்த்தி ஆப்பத்தெபேக்காயி இதொக்க நெடதுத்து.
அம்மங்ங பட்டெயாளெ குளுதித்தா எருடு குருடம்மாரு, ஏசு அல்லாடெ பந்நீனெ ஹளி அருதட்டு, “எஜமானனே! தாவீதின மங்ஙா! நங்களமேலெ கருணெ காட்டுக்கு” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஊதுரு.
அம்மங்ங ஆ கூட்டதாளெ இத்தாக்க, “இவங் கலிலாளெ இப்பா நசரெத்து பாடந்த பந்தா ஏசு ஹளா பொளிச்சப்பாடி ஆப்புது” ஹளி ஹளிரு.
ஏசின முந்தாகும், ஹிந்தாகும் நெடிவாக்க ஒக்க, “தாவீதின மங்ஙங்ங ஓசன்னா! எஜமானனாயிப்பா தெய்வத ஹெசறாளெ பொப்பாவங்ங பெகுமான உட்டாட்டெ, சொர்க்கதாளெ இப்பா தெய்வாகும் ஓசன்னா” ஹளி ஆர்த்துரு.
அவங் அந்த்தெ ஹளிட்டு, ஹொறெயெ கடெவத்துள்ளா தொட்ட பாகுலப்படெ ஹோப்பங்ங, பேறெ ஒந்து கெலசகார்த்தி அவன கண்டட்டு, “இவங் நசரெத்து பாடக்காறனாயிப்பா ஏசினகூடெ இத்தாவனாப்புது” ஹளி அல்லி இத்தாக்களகூடெ ஹளிதா.
அந்த்தெ ஏசு அல்லிந்த ஹோப்பங்ங எருடு குருடம்மாரு, “தாவீதின மங்ஙா நங்களமேலெ கருணெ காட்டுக்கு” ஹளி ஊதண்டு ஏசின ஹிந்தோடெ ஹோதுரு.
ஹிந்தெ ஏசு தாங் ஹுட்டி தொடுதாதா நசரெத்து பாடாக பந்தட்டு, யூதம்மாரா ஒழிவுஜினாளெ பதிவாயிற்றெ ஹோப்பா ஹாற அந்தும் ஆக்கள பிரார்த்தனெ மெனேக ஹோயி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்புதன பாசத்தெ ஹளி எத்து நிந்நா.
அதங்ங நாத்தான்வேலு, “நசரெத்திந்த நங்காக ஏனிங்ஙி ஒள்ளெ காரெ பொக்கோ?” ஹளி கேட்டாங்; அதங்ங பிலிப்பு, “பந்து நோடு!” ஹளி ஹளிதாங்.
பிலாத்து ஏசின குரிசாமேலெ தறெப்பத்துள்ளா காரண அறிவத்தெபேக்காயி, “நசரெத்துகாறனாயிப்பா ஏசு, யூதம்மாரா ராஜாவு” ஹளி எளிதி, குரிசாமேலெ பீப்பத்தெ ஹளிதாங்.
பேறெ செலாக்க “இவங் கிறிஸ்து தென்னெ” ஹளி ஹளிரு. பேறெ செலாக்க “கலிலந்தோ கிறிஸ்து பொப்புது?
அதங்ங ஆக்க, “நீனும் கலிலாக்காறனோ? வேதபுஸ்தகத ஒயித்தாயி படிச்சு நோடு! கலிலந்த பொளிச்சப்பாடிமாரு ஒப்புரும் ஹுட்டி பாரரு ஹளிட்டுள்ளுது நினங்ங மனசிலாக்கு” ஹளி ஹளிரு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஆ நசெரெத்துகாறனாயிப்பா ஏசு, ஈ அம்பலத நாசமாடிட்டு, மோசே நங்காக தந்தா பிறமாணதும், மாற்றுவாங் ஹளி, இவங் ஹளிது நங்க கேட்டும்” ஹளி ஹளிரு.
“ஏசு ஹளா நா நிங்காக இதனொக்க சபெயாளெ சாட்ச்சியாயிற்றெ அருசத்தெபேக்காயி, நன்ன தூதன ஹளாயிச்சு ஹடதெ; நா தாவீதின பாரம்பரியதாளெ ஹுட்டிதாவனும், தாவீதின குடும்பதாளெ உள்ளாவனும் ஆப்புது; பொளிச்ச உள்ளா உதய நச்சத்தறம் நா தென்னெயாப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.