40 ஒந்துஜின மேலுகையி ஒக்க குஷ்டரோக ஹிடுத்தித்தா ஒப்பாங் ஏசினப்படெ பந்து முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு, “நினங்ங மனசித்தங்ங நின்னகொண்டு நன்ன சுகமாடத்தெ பற்றுகல்லோ!” ஹளி கெஞ்சிதாங்.
குருடம்மாரிக கண்ணு கண்டாதெ, குண்ட்டம்மாரு நெடதீரெ, குஷ்டரோக உள்ளாக்க சுகாதீரெ, செவுடம்மாரிக கீயி கேட்டாதெ, சத்தாக்க ஜீவோடெ எத்தீரெ, பாவப்பட்ட ஜனங்ஙளிக ஒள்ளெவர்த்தமான அறிசீனெ; இதொக்க ஹோயி ஹளிவா.
ஆக்க மலெந்த கீளெ எறங்ஙி ஜனங்ஙளப்படெ பொப்பதாப்பங்ங, ஒப்பாங் ஏசின முந்தாக முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு,
அம்மங்ங ஏசு, பரிதாபபட்டு கையாளெ அவன முட்டிட்டு, “நனங்ங மனசுட்டு; நினங்ங சுகஆட்டெ” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்தட்டு ஏசு, அல்லிந்த ஹொறட்டு ஹோப்பங்ங, பட்டெயாளெ ஒப்பாங் ஓடிபந்தட்டு ஏசின முந்தாக முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு, “ஒள்ளெ குருவே! நித்தியமாயிற்றுள்ளா ஜீவித சொந்தமாடத்தெ நா ஏனொக்க கீயபேக்காத்து?” ஹளி கேட்டாங்.
எந்தட்டு ஆக்களபுட்டு கொறச்சு ஆச்செபக்க ஹோயிட்டு முட்டுகாலுஹைக்கி, தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீவத்தெகூடிதாங்.
ஹிந்தெ அவங் முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு “தெய்வமே ஈக்க கீவா ஈ பாவத, ஈக்களமேலெ ஹொருசாதிருக்கு” ஹளி, ஒச்செகாட்டி பிரார்த்தனெ கீதாங்; அம்மங்ங அவன ஜீவ ஹோத்து.
அதுகொண்டு, பூமியாளெயும், சொர்க்காளெயும் உள்ளா எல்லாரினும் ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு ஒந்தே சமுதாயமாயிற்றெ மாடிதா தெய்வதகூடெ முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெ கீவுது ஏன ஹளிங்ங;