24 “எல்லாரும் தூர பாஙிவா; ஈ மைத்தி ஒறங்ஙுதாப்புது சத்துபில்லெ” ஹளி ஹளிதாங். அம்மங்ங ஆக்க எல்லாரும் சிரிப்பத்தெகூடிரு.
ஏசு அந்த்தெ ஹளிதாகண்டு, எல்லாரும் ஏசினநோடி சிரிப்பத்தெகூடிரு; அம்மங்ங ஏசு, எல்லாரினும் ஹொறெயெ ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, ஆ மைத்தித அவ்வெதும் அப்பனும், மூறு சிஷ்யம்மாரினும் கூட்டிண்டு, மைத்தித கெடத்தித்தா முறிக ஹோதாங்.
மைத்தி சத்தாகண்டு, அசு நேர அத்தண்டித்தாக்க ஒக்க ஏசு ஹளிது கேட்டட்டு ஹச்சாடிசி, சிரிப்பத்தெகூடிரு.
ஏசு அதன கேட்டட்டு, “ஈ ரோக பந்துதுகொண்டு அவங் சாயிவத்தெ காரணபார; ஈ ரோகங்கொண்டு தெய்வாக பெகுமான உட்டாக்கு; தெய்வத மங்ஙங்ஙும் பெகுமான உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
பவுலு பெட்டெந்நு கீளெ எறங்ஙி ஹோயி, அவனமேலெ கவுந்நுபித்து கெட்டிஹிடுத்தட்டு, “சங்கடபடுவாட இவங் ஜீவோடெ தென்னெ இத்தீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
பேதுரு ஆக்கள எல்லாரினும் ஹொறெயெ ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெ கீதாங். எந்தட்டு, சவத பக்க திரிஞ்ஞு, “தபித்தா! ஏளு” ஹளி ஹளிதாங்; அவ கண்ணு தொறது பேதுருறின கண்டட்டு எத்துகுளுதா.