26 அம்மங்ங ஏசு, “நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களே, நிங்க அஞ்சுது ஏனாக?” ஹளி ஹளிட்டு, எத்து காற்றினகூடெயும், கடலினகூடெயும் “அடங்ஙி இரிவா” ஹளி படக்கிதாங்; ஆகளே காற்றும் கடலும் அடங்ஙித்து.
ஏசு அதன அருதட்டு, “நிங்காக இஞ்ஞி நம்பிக்கெ இல்லே? தொட்டி எத்தத்தெ மறதுதுகொண்டாயிக்கு ஹளி ஹளுது ஏனாக?
அதங்ங ஏசு, “நிங்கள நம்பிக்கெ கொறவுகொண்டாப்புது; நிங்காக ஒந்து சிண்ட கடுவுமணித அசு நம்பிக்கெ இத்தங்ங மதி, ஈ மலெத நோடிட்டு இல்லிந்த பறிஞ்ஞு ஆச்செபக்க ஹோ ஹளி ஹளிங்ங அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு; நிங்களகொண்டு பற்றாத்துது ஒந்தும் இல்லெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களே! இந்த்தெ இப்பங்ங நாக்குஜின இத்தட்டு ஒணங்ஙி ஹோப்பங்ங கிச்சுகொடத்துள்ளா ஹுல்லினும் ஹூவினும் ஒக்க தெய்வ ஆமாரி சொறாயி மாடி பீத்திப்பங்ங மனுஷம்மாராயிப்பா நிங்கள அதனகாட்டிலி கூடுதலு ஒயித்தாயி நெடத்துகு ஹளி நிங்காக கொத்தில்லே?
அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரொக்க அஞ்சிட்டு, “இது ஏறாயிக்கு? காற்றும் கடலுங்கூடி இவங் ஹளுதன கேட்டாதல்லோ” ஹளி ஹளிரு.
அதங்ங ஏசு, “நீ பாயெமுச்சு! ஒச்செகாட்டாதெ இவனபுட்டு ஹொறெயெ கடது ஹோ” ஹளி படக்கிதாங்; அம்மங்ங ஆ பேயி, அவன நெலதாளெ பூளிசி கிடிகிட்டு ஹோயுடுத்து.
ஆ வாக்கின தெய்வதகொண்டு நிவர்த்திகீவத்தெ பற்றுகோ ஹளி சம்செபட்டுபில்லெ; தாங் ஹளிதா வாக்கின நிவர்த்திகீவத்தெ தெய்வ கழிவுள்ளாவனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதன பூரணமாயிற்றும், ஒறப்பாயிற்றும் நம்பி, தெய்வாக நண்ணி ஹளிண்டித்தாங்.
அவன கையாளெ ஒந்து சுருளு புஸ்தகதும் தொறது ஹிடுத்தித்தாங்; அவங், தன்ன பலக்காலின கடலாமேலெயும், எடக்காலின பூமிதமேலெயும் பீத்து நிந்நா.