13 எந்தட்டு ஏசு பட்டாளத்தலவனகூடெ, “நீ ஹோயிக; நின்ன நம்பிக்கெபிரகார தென்னெ சம்போசட்டெ” ஹளி ஹளிதாங்; ஆ சமெயாளெ தென்னெ அவன கெலசகாறங் சுகஆதாங்.
அம்மங்ங ஏசு அவளகூடெ, “ஹெண்ணு நீ நன்னமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ தொட்டுது தென்னெயாப்புது. நீ பிஜாரிசிதா காரெ நெடெயட்டெ” ஹளி ஹளிதாங். ஆ சமெயாளெ தென்னெ அவள மகளமேலெ ஹிடுத்தா பேயி ஹோத்து.
அதங்ங ஏசு, “நிங்கள நம்பிக்கெ கொறவுகொண்டாப்புது; நிங்காக ஒந்து சிண்ட கடுவுமணித அசு நம்பிக்கெ இத்தங்ங மதி, ஈ மலெத நோடிட்டு இல்லிந்த பறிஞ்ஞு ஆச்செபக்க ஹோ ஹளி ஹளிங்ங அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு; நிங்களகொண்டு பற்றாத்துது ஒந்தும் இல்லெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
எந்தட்டு ஏசு அவனகூடெ, “நீ ஈ காரெ ஹோப்பா பட்டெயாளெ ஒப்புறினகூடெயும் ஹளுவாட; நீ நேரெ எருசலேம் அம்பலதாளெ இப்பா பூஜாரிப்படெ ஹோயிட்டு, யூதம்மாரிக மோசே கொட்டா நேமப்பிரகார, எல்லாரிகும் சாட்ச்சியாயிற்றெ தெய்வாக ஹரெக்கெ களி” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு திரிஞட்டு, அவளகூடெ, “மகா! தைரெயாயிற்றெ இரு, நீ நன்னமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ தென்னெ ஆப்புது நின்ன சுகமாடிது” ஹளி ஹளிதாங். ஆகளே அவாக சுக ஆத்து.
அம்மங்ங ஏசு அவளகூடெ, “நீ ஹளிதா ஈ உத்தரதாளே, நின்ன மகள ஹிடுத்தித்தா பேயி ஹோத்து; நீ ஹோயிக” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நினங்ங பற்றிதங்ங ஹளி, நீ ஹளுது ஏனாக? நீ நன்ன நம்பிதங்ங நின்ன மங்ஙங்ங சுக ஆக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, நம்பிக்கெ உள்ளாவங்ங எல்லா காரெயும் நெடிகு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அவனகூடெ, “நீ ஹோயிக, நின்ன மைத்திக சுக ஆத்து” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங அவங் ஏசு ஹளிதா வாக்கின நம்பி ஊரிக ஹோதாங்.