21 அந்த்தெ சொர்க்காளெ இப்பா நன்ன அப்பன இஷ்ட ஏன ஹளி அருது அதனபிரகார கீவாவனே சொர்க்கராஜேக ஹோப்பாங். அல்லாதெ பொருதே நன்னகூடெ எஜமானனே, எஜமானனே! ஹளி ஊதண்டிப்பா ஒப்பனும் சொர்க்கராஜேக ஹோகாரரு.
சொர்க்காளெ இப்பா நன்ன அப்பன வாக்கு கேட்டு, அதனபிரகார ஜீவுசாக்க ஏறோ ஆக்க தென்னெயாப்புது நனங்ங திங்கெயாடுரும், தம்மந்தீரும், அவ்வெயுமாயிற்றெ இப்பாக்க” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அவனகூடெ, “யோனாவின மங்ஙனாயிப்பா சீமோனு, நீ பாக்கியசாலியாப்புது; ஈ காரெ நினங்ங மனுஷம்மாரு ஹளிதந்துது அல்ல; சொர்க்காளெ இப்பா நன்ன அப்பனாப்புது இதன நினங்ங ஹளிதந்துது.
ஈ பாவப்பட்டாக்களாளெ ஒப்புறினும் நிசார ஹளி பிஜாருசுவாடா; ஈக்காககுள்ளா தூதம்மாரு சொர்க்காளெ நன்ன அப்பனப்படெ ஏகோத்தும் இத்தீரெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
நிங்களாளெ இப்புரு ஒந்து காரேகபேக்காயி ஒந்தே மனசோடெ பிரார்த்தனெ கீதங்ங, சொர்க்காளெ இப்பா நன்ன அப்பாங் அதன கீதுகொடுவாங்.
“நிங்க மனசுதிரிஞ்ஞு ஈ மக்கள ஹாற ஆயிதில்லிங்ஙி, சொர்க்கராஜேக ஹோகாரரு ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அதே ஹாற நிங்களும் தம்மெலெ தம்மெலெ கீதா தெற்று குற்றத ஒக்க மனப்பூர்வமாயிற்றெ ஷெமிச்சுத்தில்லிங்ஙி, ஆ ராஜாவு கீதாஹாற தென்னெ சொர்க்காளெ இப்பா நன்ன அப்பனும் கீயிவாங்” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
‘ஹணகாறங் தெய்வராஜெக ஹோப்புதனகாட்டிலும், ஒந்து ஒட்டக சூஞ்ஜி ஓட்டெயாளெ ஹுக்குது எளுப்ப ஆயிக்கு’ ஹளி ஹிந்திகும் நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ புத்தியில்லாத்த ஹெண்ணு மக்க எண்ணெ பொடுசத்தெ ஹோதுரு. ஆ சமெயாளெ தென்னெ மொதேகாற ஹைதனும் பந்துகளிஞுத்து; பொளுக்கு ஹிடிசி ஒரிங்ஙித்தா புத்தியுள்ளாக்க எல்லாரும் ஹைதனகூடெ மண்டாகத ஒளெயெ ஹோதுரு; பாகுலும் சாரிகளிஞுத்து.
மொதலாளி அவனகூடெ, ‘ஒள்ளேதாத்து! நீ சத்தியநேரு உள்ளா கெலசகாறனாப்புது; நா நின்னகையி ஏல்சிதா சிண்ட பொருப்பினாளெ நீ சத்தியநேராயிற்றெ கீதுதுகொண்டு, நின்னகையி தொட்ட, தொட்ட பொருப்பின ஏல்சிதப்பிங், நின்ன எஜமானனாயிப்பா நன்ன சந்தோஷதாளெ ஒக்க நினங்ஙும் பங்குட்டு’ ஹளி ஹளிதாங்.
கொறச்சு ஆச்செபக்க ஹோயிட்டு, முட்டுகுத்தி கவுந்நுபித்து, “நன்ன அப்பா! பற்றுதுட்டிங்ஙி ஈ கஷ்ட நன்னபுட்டு நீஙட்டெ; எந்நங்ஙும் நன்ன இஷ்ட அல்ல; நின்ன இஷ்டப்பிரகார தென்னெ நெடெயட்டெ” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
எந்தட்டு ஏசு ஹிந்திகும் ஹோயி, “நன்ன அப்பா! ஈ கஷ்டப்பாடு நா ஏற்றெத்தியே பற்றுகு அல்லாதெ அது நன்னபுட்டு ஹோக ஹளி கண்டங்ங, நின்ன இஷ்டப்பிரகார தென்னெ நெடெயட்டெ” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
தெய்வத இஷ்டப்பிரகார ஏகோத்தும் கீவாக்க ஏறோ ஆக்க தென்னெயாப்புது நனங்ங திங்கெயாடுரும், தம்மந்தீரும், அவ்வெயுமாயிற்றெ இப்பாக்க” ஹளி ஹளிதாங்.
நீ தெற்று கீவத்தெ நின்ன கண்ணு காரண ஆயித்தங்ங, அது இல்லாதெ ஹோதங்ஙகூடி தரக்கேடில்லெ ஹளி பிஜாரிசிட்டு; அதன தோண்டி எருதூடு; ஏனாக ஹளிங்ங, நீ கண்ணு உள்ளாவனாயிற்றெ கெடாத்த கிச்சுள்ளா நரகதாளெ ஹோயி பூளா காட்டிலும், நீ தெய்வராஜெக ஹோப்புதே நினங்ங ஒள்ளேதாயிக்கு.
அதங்ங ஏசு, “அந்த்தெ ஆதங்ஙகூடி, தெய்வத வாக்கு கேட்டு, அதனபிரகார நெடிவாக்களாப்புது கூடுதலு அனுக்கிரக உள்ளாக்க” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆக்க ஆமாரி கஷ்டப்பட்டு ஹோயி நோடிட்டும், ஆக்கள பாகுலு தெய்வ அடெச்சு பீத்துடுகு; அம்மங்ங ஆக்க, எஜமானனே, எஜமானனே! ஒம்மெ ஹடி தொறிக்கு; நங்களும் ஒளெயெ பந்நீனு ஹளி ஹளுரு; எந்நங்ங எஜமானு, நிங்க ஏது ராஜெக்காறோ? நனங்ங கொத்தில்லெ ஹளி ஹளுகு.
எந்நங்ங ஹணகாரு தெய்வராஜெக ஹோப்புதுதனகாட்டிலும், ஒந்து ஒட்டக சூஞ்ஜித ஓட்டெயாளெ ஹுக்குதாயிக்கு எளுப்ப” ஹளி ஹளிதாங்.
நிங்க நா ஹளிதன கேளாதெ பொருதே எஜமானனே, எஜமானனே! ஹளி நன்ன ஊளுது ஏக்க?
நிங்க நன்ன மனசிலுமாடித்தங்ங நன்ன அப்பனும் மனசிலுமாடிப்புரு. இந்துமொதுலு நிங்க அப்பன கண்டும், மனசிலுமாடியும், இத்தீரெ” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன வெருப்பாக்க நன்ன அப்பனும் வெருப்புரு.
ஏசு அவனகூடெ, “நா ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது, நீரினாளெயும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தப்பா சக்தியாளெயும் ஹிந்திகும் ஹுட்டிதில்லிங்ஙி, அவனகொண்டு தெய்வராஜெக ஹோப்பத்தெபற்ற.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நன்ன அப்பாங் ஈகளும் இந்த்தல காரெ கீதண்டித்தீனெ; அதுகொண்டு நானும் இந்த்தல காரெ கீதீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
மங்ஙன கண்டு, அவன நம்பாக்க எல்லாரிகும் நித்திய ஜீவித கிட்டுக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நன்ன அப்பன இஷ்ட; கடெசி ஜினாளெ நானும் ஆக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
தெய்வத இஷ்டப்பிரகார ஜீவுசத்தெ ஆக்கிருசாக்க, ஈ உபதேச தெய்வதப்படெந்த பந்துதோ? அல்லா, நானே நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கூட்டகூடுதோ? ஹளி மனசிலுமாடுரு.
எந்தட்டு அல்லி, ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளா எல்லாரினும், ஆக்க பீத்திப்பா நம்பிக்கெயாளெ மனசொறப்போடெ இப்பத்தெ சகாசிரு; அந்த்தெ நங்க, ஒந்துபாடு கஷ்ட அனுபோசிட்டே தெய்வராஜெக ஹோப்பத்தெ பற்றுகொள்ளு ஹளியும் ஆக்காக புத்தி ஹளிகொட்டுரு.
எந்நங்ங, தெய்வ நேமத கேளுதுகொண்டு மாத்தற ஒப்புரும் சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயிற்றெ ஆப்பத்தெ பற்ற; அதன கைக்கொண்டு நெடிவாக்களே சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி ஆப்பத்தெ பற்றுகொள்ளு.
ஆளாமுந்தாக கெலசகீவாவன ஹாற காட்டாதெ, தெய்வாகபேக்காயிற்றெ கீவா ஹாற பூரண மனசோடெ தெய்வத இஷ்டப்பிரகார கெலசகீயிவா.
நிங்களப்படெந்த இல்லிக பந்திப்பா எப்பாப்பிராத்தும் நிங்கள கேட்டண்டித்தாங்; நிங்க எல்லாரும் தெய்வத இஷ்ட அருது, ஏசின ஹாற தென்னெ தெகெஞ்ஞாக்களாயி ஆவுக்கு ஹளிட்டு, நிங்காகபேக்காயி ஏகோத்தும் தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டு, ஏசுக்கிறிஸ்திகபேக்காயி கெலசகீதண்டித்தீனெ.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, நங்க எல்லாரும் பரிசுத்தமாயிற்றெ ஜீவுசுக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது தெய்வத இஷ்ட; அதுகொண்டு பேசித்தரமாயிற்றுள்ளா எல்லா காரெதும் புட்டுமாறி,
ஆக்க தெய்வ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாப்புது ஹளி ஹளியண்டீரெ; எந்நங்ங ஆக்கள ஜீவிதாளெ அதன காம்பத்தெ பற்றுதில்லெ; அந்த்தலாக்க அருவருப்பு ஆதாக்களும், அனிசரணெ கெட்டாக்களும், ஒள்ளெ காரெ ஒந்நனும் கீவத்தெ யோக்கிதெ இல்லாத்தாக்களும் ஆப்புது.
ஆ, தெய்வாக இஷ்ட பொப்பா ஹாற உள்ளா எல்லா ஒள்ளெ காரெ கீவத்தெபேக்காயி தெய்வ நிங்கள ஓறசட்டெ; தெய்வ தனங்ங இஷ்டப்பட்ட காரெ ஒக்க ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு நங்கள ஜீவிதாளெ கீயட்டெ; ஆ கிறிஸ்திக எந்தெந்தும் பெகுமான உட்டாட்டெ; ஆமென்.
ஆ சொஸ்த்ததெ உள்ளா சலத ஒளெயேக ஹோப்பத்துள்ளாக்க இனியும் கொறே ஆள்க்காரு இத்தீரெ; எந்நங்ங, முந்தெ ஒள்ளெவர்த்தமான கேட்டாக்க ஒக்க அனிசரெணெக்கேடு காட்டிதுகொண்டு, ஆக்க அதன ஒளெயேக ஹுக்கத்தெ பற்றிபில்லெ.
அதுமாத்தற அல்ல, சத்திய வஜனாத நிங்க கேளுது மாத்தற போர. நிங்கள ஜீவிதாளெ அதனபிரகார கீதுதில்லிங்ஙி, நிங்கள நிங்களே ஏமாத்தாஹாற இக்கு.
அந்த்தெ நிங்க ஒள்ளேது கீவுதுகொண்டு புத்தி இல்லாத்தாக்கள பாயெ அடெப்புதாப்புது தெய்வத இஷ்ட.
இனி நிங்க ஜீவோடெ இப்பா காலதாளெ ஒக்க சொந்த இஷ்டப்பிரகார நெடியாதெ தெய்வத இஷ்டப்பிரகார ஜீவுசுக்கு.
அவங், ஆ ராஜெயாளெ உள்ளாக்கள இரும்பு கோலாளெ ஹுயிது ஒடிக்கி, மண்ணுசெட்டித ஹாற ஒடிக்கி பரிப்பாங்.
அவாவன துணித ஒகத்து பொளிசிதாக்க பாக்கியசாலிகளாப்புது; ஜீவங் தப்பா மரதமேலெ காப்பா பழத திம்பத்தெ ஆக்காக அதிகார உட்டு; ஆக்காக ஆ, பட்டணத ஒளெயெ பாகுலுகூடி ஹுக்கத்தெ அனுவாத உட்டு.
ஜெயிப்பாவங்ங அந்த்தல பெள்ளெ உடுப்பின நா ஹைக்கி கொடுவிங்; அவன ஹெசறின நா ஜீவபுஸ்தகந்த நீக்குதில்லெ; அதுமாத்தறல்ல, நன்ன அப்பன முந்தாகும், தன்ன தூதம்மாரா முந்தாகும், நா ஆக்கள ஹெசறு எத்தி ஊளுவிங்.