14 எந்நங்ங நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா சலாக ஹோப்பா பாகுலு வளரெ இடுங்ஙிது ஆப்புது; அதங்ஙுள்ளா பட்டெ வளரெ கஷ்ட உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெ கண்டுஹிடிப்பாக்க கொறச்சு ஆள்க்காறே ஒள்ளு.”
அந்த்தெ ஹிந்தெ பந்தாக்க முந்தாகும், முந்தெ பந்தாக்க ஹிந்தாகும் ஆப்புரு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
இந்த்தெ கொறே ஆள்க்காறா ஊதித்தங்கூடி, அதனாளெ தெரெஞ்ஞெத்திது கொறெச்சு ஆள்க்காரு மாத்தற ஒள்ளு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
“இடுங்ஙிதா பாகுலுகூடி ஒளெயெ ஹுக்கியணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, நாசாக ஹோப்பா பாகுலு விஸ்தாரமாயிற்றெ உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெ வளரெ எளுப்ப உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெகூடி ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு ஹோதீரெ.
“தெய்வ ஹளித்து ஹளி பொள்ளு ஹளா கள்ள பொளிச்சப்பாடிமாரா குறிச்சு ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா. அந்த்தலாக்க ஆடின ஹாற காம்பத்தெபேக்காயி ஆடுதோலின ஹொத்தண்டு பொப்பாக்களாப்புது. எந்நங்ங ஆக்களகையி இப்பா சொபாவ ஏன ஹளிங்ங செந்நாயெத சொபாவ ஆப்புது.
எந்தட்டு சிஷ்யம்மாரினும், ஆள்க்காறினும் அரியெ ஊதட்டு, “நன்ன பட்டெ அனிசரிசத்தெ மனசுள்ளா ஏவனும் அவன சொந்த இஷ்டத ஒதுக்கிட்டு, அவங் நனங்ஙபேக்காயி கஷ்டப்படத்தெயும், சாயிவத்தெயும் தயாராயி நன்ன அனிசருசுக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
சிண்ட ஆடுகூட்டத ஹாற இப்பாக்களே! நிங்க அஞ்சுவாட. ஏனாக ஹளிங்ங சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வ நிங்கள சினேகிசுதுகொண்டு, தன்ன ராஜெத நிங்காக தக்கு.
பிரார்த்தனெ மெனெந்த நிங்கள ஹொறெயெ தள்ளுரு; நிங்கள கொல்லுதொக்க தெய்வாகபேக்காயி கீவா கெலச ஆப்புது ஹளி பிஜாருசா கால பொக்கு.
நன்னகொண்டு நிங்காக சமாதான கிட்டத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நா இதன நிங்களகூடெ ஹளிது. ஈ லோகாளெ நிங்காக கஷ்ட உட்டாக்கு. எந்நங்ஙும் தைரெயாயிற்றெ இரிவா; நா ஈ லோகத ஜெயிச்சுகளிஞுத்து” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
எந்தட்டு அல்லி, ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளா எல்லாரினும், ஆக்க பீத்திப்பா நம்பிக்கெயாளெ மனசொறப்போடெ இப்பத்தெ சகாசிரு; அந்த்தெ நங்க, ஒந்துபாடு கஷ்ட அனுபோசிட்டே தெய்வராஜெக ஹோப்பத்தெ பற்றுகொள்ளு ஹளியும் ஆக்காக புத்தி ஹளிகொட்டுரு.