13 “இடுங்ஙிதா பாகுலுகூடி ஒளெயெ ஹுக்கியணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, நாசாக ஹோப்பா பாகுலு விஸ்தாரமாயிற்றெ உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெ வளரெ எளுப்ப உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெகூடி ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு ஹோதீரெ.
“மாயக்காறாயிப்பா வேதபண்டிதம்மாரே! பரீசம்மாரே! நிங்காக கேடுகால தென்னெயாப்புது; ஜனங்ஙளா சொர்க்கராஜெ ஒளெயெ ஹுக்கத்தெ புடாதெ ஹூட்டி பீத்தீரெ; நிங்களும் ஹோகரு; மற்றுள்ளாக்கள ஹோப்பத்தெகும் புடுதில்லெ.
எந்தட்டு ராஜாவு எடபக்க இப்பாக்களகூடெ, ‘சாபஹிடுத்தாக்களே! நன்னபுட்டு, ஹோயிவா; செயித்தானிகும் அவன தூதம்மாரிகும் பேக்காயி ஒரிக்கிபீத்திப்பா ஒரிக்கிலும் கெடாத்த கிச்சிக ஹோயிவா.
அந்த்தெ இந்த்தலாக்க ஒக்க நித்திய சிட்ச்செகும், ஒள்ளேக்க ஒக்க நித்திய ஜீவிதாகும் ஹோப்புரு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
நிங்க கீதுபந்தா தெற்று குற்றத புட்டு மனசு திரிஞாக்களாயித்தங்ங, அதன நிங்கள ஜீவிதாளெ காட்டிவா.
எந்நங்ங நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா சலாக ஹோப்பா பாகுலு வளரெ இடுங்ஙிது ஆப்புது; அதங்ஙுள்ளா பட்டெ வளரெ கஷ்ட உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெ கண்டுஹிடிப்பாக்க கொறச்சு ஆள்க்காறே ஒள்ளு.”
அதே ஹாற தென்னெ நிங்களும் ஆலோசுக்கு; நிங்கள சொத்துமொதுலு ஒக்க புட்டட்டு பந்நங்ஙே நனங்ங சிஷ்யனாயி இப்பத்தெ பற்றுகு.
அந்த்தெ மோசேயும், எலியாவும் அல்லிந்த ஹோப்பதாப்பங்ங, பேதுரு அது கண்டட்டு, ஏன கூட்டகூடுது ஹளி கொத்தில்லாதெ “குரூ! நங்க இல்லிதென்னெ இப்புதாப்புது ஒள்ளேது; நினங்ஙும், மோசேகும், எலியாவிகும்கூடி, ஒந்நொந்து சாவிடி மாடுவும்” ஹளி ஹளிதாங்.
நா தென்னெ பாகுலு; நன்னகூடி ஒளெயெ ஹுக்காவாங் ரெட்ச்செபடுவாங்; அவங் ஒளெயும் ஹொறெயும் ஹோயி, ஜீவுசத்தெ ஆவிசெ உள்ளுதொக்க கண்டுஹிடுத்தம்ம.
ஏசு அவனகூடெ, “பட்டெயும், சத்தியவும், ஜீவிதும் நா தென்னெயாப்புது. நன்னகூடி அல்லாதெ ஒப்பனும் அப்பனப்படெ ஹோப்பத்தெபற்ற.
அதுகொண்டு நிங்கள தெற்று குற்ற நீஙத்தெபேக்காயி, மனசுதிரிஞ்ஞு தெய்வதபக்க பரிவா; அம்மங்ங, தெய்வதப்படெந்த நிங்கள ஆல்ப்மாவிக சமாதான தப்பா ஒந்து காலத நிங்காக தந்தட்டு, நிங்காகபேக்காயி தெய்வ முன்கூட்டி நேமிசிதா கிறிஸ்து ஹளா ஏசினும் நிங்காக அயெச்சு தக்கு.
அதே ஹாற தென்னெ, நசிச்சு ஹோப்பா ஜனதமேலெ தன்ன அரிசதும், சக்திதும் காட்டாதெ, ஆக்களமேலெ பொருமெயாயிற்றெ இப்பத்தெகும், தெய்வாக அவகாச உட்டல்லோ?
ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகாளெ தன்ன தெய்வத ஹாற காட்டா பிசாசு, ஆக்கள குருடுமாடி பீத்துதீனெ; அதுகொண்டாப்புது ஆக்க ஒள்ளெவர்த்தமானதாளெ உள்ளா பெகுமானப்பட்ட பொளிச்சத காம்பத்தெ பற்றாத்துதும், தெய்வத ஹாற இப்பா கிறிஸ்தினமேலெ நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களாயி இப்புதும்.
அதுமாத்தற அல்ல, பேறெ ஒந்து சலதாளெ “அந்த்தெ மோசமாயிற்றுள்ளா காரெ கீது, அசுத்தியாயிற்றெ ஜீவுசாக்கள புட்டு மாறிவா; அம்மங்ங, நா நிங்கள மக்களாயிற்றெ ஏற்றெத்துவிங்” ஹளியும்,
கிறிஸ்து ஏசினகூடெ சேர்ந்நிப்பாக்க, தெற்று குற்ற கீவத்தெ தோனுசா பேடாத்த சிந்தெதும், பேடாத்த ஆசெதும் ஒக்க குரிசாமேலெ தறெச்சு களிஞுத்து.
அந்த்தலாக்க எல்லாரிகும் தெய்வ சிட்ச்செ கொடுகு; அதாப்புது ஆக்கள அவசான; ஏனகொண்டு ஹளிங்ங, தெய்வத காரெ காட்டிலும் தொட்டுது ஆக்கள ஹொட்டெகுள்ளா காரெ ஆப்புது; நாணங்கெட்டா காரெ ஆப்புது ஆக்காக மதிப்பாயிற்றெ உள்ளுது; ஈ லோகக்காரெ தென்னெ தொட்டுது ஹளி பிஜாரிசிண்டு நெடிவாக்களாப்புது ஆக்க.
அதுகொண்டு நங்க ஒக்க தெய்வதகூடெ பெந்த உள்ளாக்களாயி ஜீவிசீனு ஹளியும், லோகாளெ இப்பா மற்றுள்ளாக்க ஒக்க துஷ்டனாயிப்பா பிசாசின ஹிடியாளெ இத்தீரெ ஹளியும் நங்காக மனசிலுமாடக்கெ.
அந்த்தெ பிசாசும், செயித்தானும் ஹளா ஹாவின கீளெ பூமியாளெ தள்ளிபுட்டுரு; அதனகூட்டதாளெ இப்பா அதன தூதம்மாரினும் தள்ளிபுட்டுரு; ஈ ஹாவு தென்னெயாப்புது ஆதிந்தே, லோகாளெ இப்பா ஜனங்ஙளா தெற்று குற்ற கீவத்தெ மாடிண்டித்துது.
கொந்தா ஆடுமறியாயிப்பாவன ஜீவபுஸ்தகதாளெ, லோக உட்டுமாடிது மொதல்கொண்டே ஹெசறு இல்லாத்த எல்லாரும், அதன கும்முடுரு.
அந்த்தெ ஜீவபுஸ்தகதாளெ ஹெசறு எளிதிராத்த எல்லாரினும் கிச்சுகடலாளெ எருதுரு.
அது ஆயிர வர்ஷட்ட ஒப்புறினும் ஏமாத்தாதெ இப்பத்தெபேக்காயி, அதன பாதாள குளியாளெ தள்ளிட்டு அடெச்சு முத்திரெ ஹைக்கிதாங்; ஆ, ஆயிர வர்ஷ களிஞட்டு, கொறச்சுகாலாக அதன தொறதுபுடுக்கு.