23 கண்ணு கெட்டுஹோதங்ங சரீர ஒக்க இருட்டினாளெ இப்பா ஹாற இக்கு. நிங்கள சரீராக பொளிச்ச தப்பத்துள்ளா கண்ணே இருட்டாயிண்டு ஹோதங்ங, ஆ இருட்டு எத்தஹோற தொட்ட இருட்டாயிக்கு.”
நன்ன மொதுலின நன்ன இஷ்டப்பிரகார கீவத்தெ நனங்ங அதிகார இல்லே? நா ஒள்ளேது கீவாவனாயிப்புது கொண்டு, நினங்ஙேன ஹொட்டெகிச்சு?’ ஹளி கேட்டாங்.
சரீராக பொளுக்கின ஹாற உள்ளுது கண்ணாப்புது; கண்ணு ஒயித்தாயி இத்தங்ங நிங்கள சரீர ஒக்க பொளிச்ச உள்ளா ஹாற ஆப்புது.
அதே ஹாற தென்னெ நிங்கள கண்ணும் நிங்கள சரீராக பொளிச்ச தப்பா பொளுக்கின ஹாற உள்ளுதாப்புது; நிங்கள கண்ணு ஒயித்தாயி இத்தங்ங நிங்கள சரீரும் பொளிச்ச உள்ளுதாயிக்கு; நிங்கள கண்ணு கெட்டுஹோதங்ங, நிங்கள சரீர ஒக்க இருட்டாயிண்டு ஹோக்கு.
அதங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, தெய்வராஜெத பற்றிட்டுள்ளா மர்மத அறிவத்தெ நிங்காக பாக்கிய கிடுத்து; எந்நங்ங, நா கீவுது கண்ணாளெ கண்டட்டும், நா ஹளுதன கீயாளெ கேட்டட்டும், அதன அர்த்த மனசிலுமாடாத்த மற்றுள்ளா ஆள்க்காறிக அதன கதெமூல ஆப்புது ஹளுது.”
அந்த்தெ ஆக்கள மனசினாளெ, நங்களே தொட்ட புத்திமான்மாரு ஹளி ஹளிண்டித்தீரெ; எந்நங்ங தெய்வத காழ்ச்செயாளெ ஆக்க ஹுச்சம்மாரு தென்னெயாப்புது.
எந்நங்ங, இப்பிரகாரமாயிற்றுள்ளா அறிவின பொட்டத்தர ஹளி பிஜாருசா சாதாரண மனுஷங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின புத்தி கிட்ட; பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின புத்தி கிட்டிப்பாக்கள பற்றியும் ஆக்களகொண்டு மனசிலுமாடத்தெ பற்ற; ஏனாக ஹளிங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சகாய இத்தங்ஙே ஆக்களபற்றி அறிவத்தெ பற்றுகொள்ளு.
ஆக்க கல்லு மனசு உள்ளாக்களாயி இப்பாஹேதினாளெ, தெய்வ கொடா ஆ ஒள்ளெ ஜீவித கிட்டாதெ இருட்டினாளெ இப்பாக்களஹாற ஜீவிசிண்டித்தீரெ.
ஒந்துகாலதாளெ நிங்க தெய்வசொபாவ இல்லாத்தாக்களாயி இத்துதுகொண்டு, இருட்டினாளெ இப்பாக்களஹாற ஜீவிசிண்டித்துரு; எந்நங்ங இந்து, நிங்க ஏசுக்கிறிஸ்தின சொபாவ அருதுதுகொண்டு, பொளிச்சதாளெ உள்ளாக்க ஆதுரு; அதுகொண்டு இஞ்ஞி நிங்க பொளிச்சதாளெ ஜீவுசா தெய்வத மக்கள ஹாற தென்னெ நெடதணிவா.
எந்நங்ங, மற்றுள்ளாக்கள சினேகிசாத்தாவன ஜீவிதாளெ இருட்டு தென்னெ உட்டாக்கு; இருட்டினாளெ இப்பாவாங் எந்த்தெ கண்ணு காணாதெ தாறாடிண்டு ஹோதீனெயோ, அந்த்தெ தென்னெ அவன ஜீவிதும் உட்டாக்கு.