14 நிங்க ஈ லோகாக பொளிச்சத ஹாற உள்ளாக்களாப்புது; மலெதமேலெ ஒந்து பட்டண இத்தங்ங அது மறெஞ்ஞு இற எல்லாரிகும் காம்பா ஹாற இக்கு.
பொளிச்ச நிங்களகூடெ இப்பங்ஙே பொளிச்சதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, அதன ஹிடுத்தணிவா; அம்மங்ங நிங்க பொளிச்சத மக்களாயிப்புரு” ஹளி ஹளிட்டு, ஏசு அல்லிந்த மறெஞ்ஞண்டு ஹோதாங்.
யோவானு கத்தா பொளுக்கின ஹாற இத்தாங்; நிங்களும் கொறச்சு கால ஆ பொளிச்சதாளெ இத்து சந்தோஷபடக்கெ ஹளி ஆசெபட்டுரு.
எந்தட்டு ஏசு ஜனங்ஙளாகூடெ, “நா லோகாளெ இப்பா ஜனங்ஙளிக பொளிச்ச கொடாவனாப்புது; நன்ன ஹிந்தோடெ பொப்பாக்க இருட்டினாளெ நெடெவாக்கள ஹாற தாறாடிண்டு நெடியரு; ஆக்காக நித்தியஜீவிதாக ஹோப்பத்தெ பட்டெகாட்டி தப்பத்துள்ளா பொளிச்சும் கிட்டுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
நா ஈ லோகாளெ இப்பாவரெட்டா நா தென்னெயாப்புது லோகத பொளிச்ச” ஹளி ஹளிதாங்.
தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களகூடெ ஹெணத்தண்டு நெடியாதிரிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வநீதியும், அனீதியும் ஒந்தாயிற்றெ இக்கோ? இருட்டும், பொளிச்சும் ஒந்தாயிற்றெ இக்கோ?
அம்மங்ங ஈ குருத்தங்கெட்டாக்களும், ஒயித்தாயி நெடியாத்தாக்களுமாயிப்பா ஜனத எடேக, சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயும், குற்ற கொறவில்லாத்த தெய்வத மக்களாயும், ஆகாசாளெ மின்னா நச்சத்தறத ஹாற பொளிச்ச உள்ளாக்களாயும் ஜீவுசத்தெ பற்றுகு.
ஏனாக ஹளிங்ங, நங்க ஒக்க இருட்டினாளெ பட்டெ கொத்தில்லாதெ நெடிவாக்களல்ல; நங்க ஒக்க ஹகலு பொளிச்சதாளெ பட்டெ நோடி நெடெவாக்கள ஹாற உள்ளாக்களாப்புது.
நீ, நன்ன பலக்கையாளெ கண்டா ஏளு நச்சத்தற, ஆ ஏளு சபெயாளெ உள்ளா தூதம்மாராப்புது; ஆ ஏளு நெலபொளுக்கு, ஏளு சபெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு, நீ ஏது நெலெந்த தெற்றி ஹோதுது ஹளி ஆலோசிநோடு; நீ மனசுதிரிஞ்ஞு பா; நீ நேரத்தெ கீதண்டித்தா ஹாற ஈகளும் கீயி; நீ மனசுதிரிஞ்ஞு பந்துதில்லிங்ஙி, நா நின்னப்படெ பந்தட்டு, நின்ன நெலபொளுக்கு தண்டின நின்னப்படெந்த நீக்கியுடுவிங்.