20 நா நிங்களகூடெ ஹளிதா கல்பனெத ஒக்க அனிசருசத்தெ ஹளிகொடிவா; இத்தோல! லோக அவசான ஆப்பாவரெட்ட எல்லா ஜினாளெயும் நா நிங்களகூடெ இத்தீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
பொளிச்சப்பாடி ஏன ஹளிது ஹளிங்ங, ஒந்து கன்னி ஹெண்ணு பெசிறி ஆயி ஒந்து கெண்டுமைத்தித ஹெருவா; ஆ மைத்திக இம்மானுவேலு ஹளி ஹெசறு பீப்புரு, இம்மானுவேலு ஹளிங்ங தெய்வ நங்களகூடெ இத்தீனெ ஹளி அர்த்த” ஹளி ஹளிதாங்.
இதே ஹாற தென்னெ ஈ லோகத அவசான காலதாளெயும் சம்போசுகு; தூதம்மாரு பந்தட்டு சத்தியநேரோடெ ஜீவிசிண்டிப்பாக்கள எடெந்த பேடத்தகாரெ கீது ஜீவிசிண்டிப்பாக்கள ஒக்க பிரிச்சு எத்திட்டு,
ஏனாக ஹளிங்ங எருடோ மூறோ ஆள்க்காரு எல்லியொக்க நன்ன ஹெசறு ஹளி கூடிரெயோ, அல்லி ஆக்கள எடநடுவின நா இத்தீனெ ஹளி ஹிந்திகும் ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகளிஞட்டு, ஏசு ஒலிவமலெயாளெ குளுதிப்பங்ங, சிஷ்யம்மாரு மாத்தற ஏசினப்படெ தனிச்சு பந்தட்டு, “குரூ! இதொக்க எந்த சம்போசுகு? நின்ன வரவிகும், லோக அவசானாகும் அடெயாள ஏன? ஹளி நங்களகூடெ ஹளுக்கு” ஹளி ஹளிரு.
நங்க தெற்று குற்ற கீவத்துள்ளா ஒந்து சந்தர்ப உட்டாகாதிப்பத்தெகும், பிசாசின கையிந்தும் நங்கள காத்தணுக்கு; ராஜெ, அதிகார, மரியாதெ எந்தெந்தும் நிந்து தென்னெயாப்புது; ஆமென்.
சிஷ்யம்மாரு ஹொறட்டு ஹோயி, எல்லா சலாளெயும் ஒள்ளெவர்த்தமானத அறிசிரு. தெய்வ ஆக்களகூடெ இத்து, ஆக்களகொண்டு நெடிவா அல்புத அடெயாளதாளெ ஒக்க, ஆக்கள வாக்கின ஒறப்பு பரிசித்து; ஆமென்.
ஆக்க எல்லாரும் ஒந்தாயிகூடி அப்போஸ்தலம்மாரா உபதேசதாளெ நெலச்சு இத்துரு; ஹிந்தெ ஊருவளி ஹோயி பிரார்த்தனெ கீதண்டும், ஏசு ஏனாகபேக்காயி சத்துது ஹளிட்டுள்ளுதன ஓர்மெகாயிற்றெ தொட்டி முருத்து, திந்தும் குடுத்தும் பந்துரு.
நிங்க ஏகோத்தும் நன்ன ஓர்ப்புது கொண்டும், நா நிங்காக ஹளிதந்தா புத்திமதி ஒக்க அனிசரிசி நெடெவுதுகொண்டும் நா நிங்கள பாராட்டுதாப்புது.
இதனபற்றி ஏசுக்கிறிஸ்து நன்னகூடெ ஹளிதன தென்னெயாப்புது நா நிங்களகூடெ ஹளத்தெ ஹோப்புது; நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து தன்ன கொல்லத்தெபேக்காயி ஒற்றிகொட்டா ஜின சந்தெக, அவங் தொட்டித கையாளெ எத்திட்டு, தெய்வாக நண்ணி ஹளிட்டு, அதன முருத்து,
அந்த்தெ ஒப்பாங் தன்ன ஒந்து பொளிச்சப்பாடி ஹளியோ, அல்லிங்ஙி பரிசுத்தால்ப்பமாவின சகாய உள்ளாவாங் ஹளியோ பிஜாரிசிதுட்டிங்ஙி, நா எளிவுதன தெய்வதென்னெ ஹளிதாயிற்றெ அவங் ஏற்றெத்துக்கு.
ஆ ஏசுக்கிறிஸ்து தப்பா பூரண புத்தியோடெ நிங்க ஒப்பொப்பனும் கிறிஸ்தின ஹாற தென்னெ தெகெஞ்ஞாக்களாயி வளரத்தெ பேக்காயி ஜாகர்தெயாயி இரிவா ஹளி புத்தி ஹளிதப்புதாப்புது.
எந்நங்ங தெய்வ நனங்ங தொணெ நிந்து சக்தி படிசித்து; அதுகொண்டு அன்னிய ஜாதிக்காறாகூடெயும் ஒள்ளெவர்த்தமான கூட்டகூடத்தெ பற்றித்து; அந்த்தெ நனங்ங கிட்டத்துள்ளா மரண சிட்ச்செந்த தெய்வ நன்ன ஜீவன காத்துத்து.
பண்டு இத்தா பரிசுத்த பொளிச்சப்பாடிமாரு முன்கூட்டி ஹளிதா வாக்கினும், அப்போஸ்தலம்மாராயிப்பா நங்களகொண்டும் எஜமானனும், ரெட்ச்சகனுமாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து ஹளிதா வாக்கின ஓர்த்துநோடிவா.
நா சத்தண்டு ஹோதிங்; எந்நங்ஙும் இத்தோல! நா நித்தியமாயிற்றெ ஜீவிசிண்டித்தீனெ; சத்தா ஆள்க்காறிக ஜீவங் கொடத்தெகும், சத்தாக்க இப்பா சலதமேலெயும் அதிகார உள்ளாவனும் ஆப்புது.
அவாவன துணித ஒகத்து பொளிசிதாக்க பாக்கியசாலிகளாப்புது; ஜீவங் தப்பா மரதமேலெ காப்பா பழத திம்பத்தெ ஆக்காக அதிகார உட்டு; ஆக்காக ஆ, பட்டணத ஒளெயெ பாகுலுகூடி ஹுக்கத்தெ அனுவாத உட்டு.