17 அல்லி ஆக்க ஏசின கண்டு, கும்முட்டுரு; எந்நங்ங ஆக்களாளெ செலாக்க சம்செபட்டுரு.
நா சத்தியமாயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது, மனுஷனாயி பந்தா நா நன்ன ராஜெயாளெ திரிச்சு பொப்புது காணாதெ, ஈ நிந்திப்பாக்களாளெ செலாக்க சாயரு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆக்க ஹோயி சிஷ்யம்மாரகூடெ ஹளத்தாப்பங்ங, ஏசு ஆக்கள முந்தாக பந்தட்டு, ஆக்கள வாழ்த்திதாங்; அம்மங்ங ஆக்க ஏசின அரியெபந்து, ஏசின காலிக முட்டி கும்முட்டுரு.
“ஏசு ஜீவோடெ இத்தீனெ! நா ஏசின கண்டிங்” ஹளி, அவ ஹளிது கேட்டட்டும், ஆக்க நம்பிப்பில்லெ.
அம்மங்ங ஆக்களும் ஹோயிட்டு, மற்றுள்ளா சிஷ்யம்மாரிக அறிசிரு; ஆக்கள வாக்கினும், ஆக்க நம்பிப்பில்லெ.
அதுகளிஞட்டு, ஹன்னொந்து சிஷ்யம்மாரும் தீனி திந்நண்டிப்பா சமெயாளெ, ஏசு ஆக்கள எடநடுவு ஹோயிட்டு, தன்ன காட்டிதாங்; எந்தட்டு ஏசு, “நா ஜீவோடெ எத்துதன, கண்ணாளெ கண்டாக்க ஹளிட்டும், நிங்க நம்பாத்துது ஏனாக?” ஹளி ஆக்கள கல்லு மனசின பற்றி, ஆக்களகூடெ ஜாள்கூடிதாங்.
ஏசு உபத்தரபட்டு சத்துகளிஞட்டு, அவங் ஜீவோடெ இத்துதன அப்போஸ்தலம்மாரு நாலத்துஜினட்ட பல பரச கண்டுரு; ஆ சமெயாளெ ஏசு, பல அல்புத காரியங்ஙளு கீது, தாங் ஜீவோடெ இத்தீனெ ஹளிட்டுள்ளுதன தெளிசி, தெய்வராஜெத பற்றியும் ஆக்காக ஹளிகொட்டாங்.
அதுகளிஞட்டு, ஏசின நம்பிதா அஞ்ஞூறிக கூடுதலு ஆள்க்காரு ஒந்தரெ கூடிப்பங்ங ஆக்களும் அவங் ஜீவோடெ எத்து பந்துதன கண்டுரு; ஆக்களாளெ கொறே ஆள்க்காரு ஈகளும் ஜீவோடெ இத்தீரெ; செல ஆள்க்காரு மாத்தற சத்தண்டுஹோதுரு.