35 ஏனாக ஹளிங்ங, நா ஹொட்டெஹசியோடெ இப்பங்ங திம்பத்தெ தந்துரு; தாசிண்டிப்பங்ங குடிப்பத்தெ தந்துரு; நா அன்னியனாயித்திங் நிங்களகூடெ நன்ன சேர்சிரு;
அம்மங்ங ராஜாவு ஆக்களகூடெ, ‘ஈ லோகாளெ இப்பா பாவப்பட்ட ஜனமாயிப்பா நன்ன அண்ணதம்மந்தீரா ஹாரும், நன்ன அக்க திங்கெயாடிறின ஹாற இப்பா ஜனங்ஙளிக நிங்க ஏனொக்க கீதுகொட்டுறோ அதொக்க நனங்ங கீதுதங்ங சமமாப்புது’ ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுவாங்.
பாவப்பட்டாக்க ஏகோத்தும் நிங்கள எடேக இத்தீரெ; எந்நங்ங நா ஏகோத்தும் நிங்கள எடேக இப்புதில்லல்லோ!
பாவப்பட்டாக்க ஏகளும், நிங்கள அரியெதென்னெ இத்தீரெ; நிங்காக மனசு உள்ளா சமெயாளெ ஒக்க, ஆக்காக உபகாரகீயக்கெ; எந்நங்ங, நா ஏகளும் நிங்களகூடெ இப்புதில்லல்லோ?
அதுகொண்டு, நிங்கள மனசுஅருது இல்லாத்தாக்காக தர்ம கொட்டங்ங நிங்களும் சுத்த உள்ளாக்களாயிப்புரு.
ஹணசஞ்சி யூதாஸின கையாளெ இப்புதுகொண்டு, அவங் உல்சாகாக ஆவிசெ உள்ளா சாதெனெ பொடுசத்தெயோ, அல்லிங்ஙி பாவப்பட்டாக்காக ஏனிங்ஙி கொடத்தெகோ ஏசு அவனகூடெ ஹளிப்பாங் ஹளி மற்றுள்ளா சிஷ்யம்மாரு பிஜாரிசிண்டித்துரு.
அவங் நன்னகூடெ, ‘கொர்நேலி! நின்ன பிரார்த்தனெ தெய்வ கேட்டுத்து; நீ பாவப்பட்ட ஆள்க்காறிக கீதா தானதர்மத தெய்வ ஓர்த்து ஹடதெ.
அம்மங்ங அந்தியோக்கியாளெ, ஏசின நம்பா கூட்டுக்காறாளெ எல்லாரும், ஆக்காக்கள கழிவு அனிசரிசி, யூதேயாளெ இப்பா ஏசின நம்பா ஆள்க்காறிக சகாயகீவத்தெபேக்காயி ஹண அயெச்சு கொடுக்கு ஹளி தீருமானிசிரு.
அந்த்தெ அவளும், அவள ஊருகாரு எல்லாரும் ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திரு; எந்தட்டு அவ நங்களகூடெ, “நா எஜமானனாயிப்பா ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளாவளாப்புது ஹளி நிங்க பிஜாரிசிதங்ங நன்ன ஊரிக பந்து தங்குக்கு” ஹளி, நங்களகூடெ கெஞ்சி கேட்ட.
ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்திப்பா ஜனங்ஙளு எல்லாரும், ஒந்தே மனசும் ஒந்தே ஆல்ப்மாவுள்ளாக்களாயும் இத்துரு; ஆக்காக உள்ளுது ஒந்நனும், தனங்ஙமாத்தற சொந்த ஹளி ஒப்பனும் ஹளிபில்லெ; எல்லா சாதனங்ஙளும், ஆக்க எல்லாரிகும் பொதுவாயிற்றெ பீத்து உவேசிரு.
ஏசின நம்பி ஜீவுசாக்கள ஆவிசெ அருது ஆக்கள சகாசிவா.
நனங்ங தங்கத்தெகும், இல்லிப்பா சபெக்காரு எல்லாரினும் பிருநுகாறா ஹாற நெடத்திண்டிப்பா காயு ஹளாவனும் நிங்கள கேட்டண்டித்தாங்; ஈ பட்டணதாளெ ஹணகாரெஸ்தனாயிப்பா எரஸ்து ஹளாவனும், அவன தம்ம குவர்த்து ஹளாவனும் நிங்கள கேட்டண்டித்துரு.
இசுஜின கட்டண்டித்தாவாங் இனி கள்ளத்தெ பாடில்லெ; அதனபகர அவங், ஒயித்தாயி கெலசகீது சம்பாரிசி, இல்லாத்தாக்காகும் சகாசத்தெ மனசுள்ளாவனாயி ஜீவுசட்டெ.
ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கீது, ஒள்ளெ ஹெசறு எத்திதாவளும் ஆயிருக்கு; ஏதொக்க ஹளிங்ங, மக்கள சாங்க்குது, அன்னியம்மாரா சீகருசுது, பரிசுத்தம்மாரா காலு கச்சுது, கஷ்டதாளெ இப்பாக்கள சகாசுது இந்த்தெ உள்ளா ஒள்ளெ சொபாவ உள்ளாக்களாயிருக்கு.
தம்மா! நின்ன சினேகங்கொண்டு ஏசின நம்பாக்க எல்லாரினும் சகாசிதும், ஆசுவாச படிசிதும் கேளதாப்பங்ங நனங்ங ஒள்ளெ சந்தோஷம், உஷாரும் ஆத்து.
அதுகொண்டு, நிங்க நன்மெ கீவத்தெகும், தான தர்ம கீவத்தெகும் மறதுடுவாட! இந்த்தல ஹரெக்கெ ஆப்புது தெய்வாக இஷ்ட.
தெய்வாகபேக்காயி நிங்க ஏமாரி கஷ்டப்பட்டு கெலசகீதுரு ஹளிட்டுள்ளுதும், தெய்வஜனாக பேக்காயி தெய்வ சினேகத்தோடெ உபகார கீதுரு ஹளிட்டுள்ளுதும், அது ஈகளும் கீதண்டித்தீரெ ஹளிட்டுள்ளுதும் தெய்வ மறெவுதில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங தெய்வ நீதியுள்ளாவனாயி இத்தீனெ.
நங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வதமேலெ உள்ளா ஒள்ளெ பக்தி ஏனொக்க ஹளிங்ங; தப்பிரிமக்கள சகாசுதும், கஷ்டதாளெ இப்பா விதவெகளா சகாசுதும், ஹிந்தெ லோகக்காரு அசுத்தியாளெ நெடிவா ஹாற, ஒந்து தெற்று குற்றதாளெயும் குடுங்ஙாதெ தன்ன காத்தம்புதும் ஆப்புது செரியாயிற்றுள்ளா தெய்வபக்தி.