29 கிட்டுதன ஒயித்தாயி உபயோக படிசிதாவங்ங இனியும் கிட்டுகு; சம்பூரணமாயிற்றெ கிட்டுகு; உபயோக படுசாத்தவன கையாளெ உள்ளுதனும் பொடுசுதாயிக்கு.
நா ஹளிதன சிர்திசி கேளாவங்ங, தெய்வத கையிந்த எல்லதும் பரிபூரணமாயிற்றெ கிட்டுகு; நா ஹளிதன கேளத்தெ மனசில்லாத்தாவாங் ஏறோ, அவனகையி ஏனொக்க ஹடதெ ஹளி பிஜாரிசிண்டித்தீனெயோ அதொக்க இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோக்கு.
அதங்ங ஆக்க, “ஆ துஷ்டம்மாரா ஹிடுத்து தம்மகர்ம இல்லாதெ உபதரிசி, கொந்தட்டு, சமெ சமேக, ஒயித்தாயி பாட்ட தப்பத்தெ ஏற முந்தாக பந்தீரெயோ ஆக்களகையி முந்திரிதோட்டத ஏல்சிகொடுவாங்” ஹளி ஹளிரு.
எந்தட்டு, ‘அவன கையாளெ உள்ளா பங்கின பொடிசி, ஹத்து பங்கு சம்பாரிசிதாவன கையி கொடிவா’ ஹளி ஹளிதாங்.
உள்ளாவாங் ஏவங்ஙும் தெய்வ கொடுகு; இல்லாத்தாவங் ஏவனோ, அவனகையி உள்ளுதனும் தெய்வ எத்தியங்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங மனுஷங்ங அத்தியாவிசெ உள்ளுது ஒந்தே ஒள்ளு. அதாப்புது மரியா தெரெஞ்ஞெத்திதா ஒள்ளெ காரெ; அவள கையிந்த ஒப்புரும் அதன ஹிடுத்துபறியாரரு ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு நா ஹளிதன கேளத்தெ மனசுள்ளாக்க, ஒயித்தாயி கேட்டு மனசிலுமாடிணிவா; நா ஹளிதன சிர்தெ பீத்து கேளாவங்ங மனசிலுமாடத்துள்ளா புத்தித தெய்வ கொடுகு; நா ஹளிதன கேளத்தெ மனசில்லாத்தாக்க ஏறோ, ஆக்காக கொத்துள்ளுதுகூடி கொத்தில்லாதெ ஆயிண்டுஹோக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
இவன இந்த்தே புட்டங்ங எல்லாரும் இவனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்புரு; அம்மங்ங ரோமாக்காரு பந்தட்டு, நங்கள அம்பலதும், ஜனங்ஙளினும் நாச மாடுறல்லோ!” ஹளி ஹளிரு.
நன்னமேலெ இப்பா காயெ காயாத்த வள்ளித ஒக்க அப்பாங் பெட்டி எறிவாங்; காயெ காப்பா வள்ளித ஒக்க இனியும் தும்ப காயெ காப்பத்தெபேக்காயி, அதனொக்க ஒயித்துமாடுவாங்.
அதுகொண்டு, நீ ஏது நெலெந்த தெற்றி ஹோதுது ஹளி ஆலோசிநோடு; நீ மனசுதிரிஞ்ஞு பா; நீ நேரத்தெ கீதண்டித்தா ஹாற ஈகளும் கீயி; நீ மனசுதிரிஞ்ஞு பந்துதில்லிங்ஙி, நா நின்னப்படெ பந்தட்டு, நின்ன நெலபொளுக்கு தண்டின நின்னப்படெந்த நீக்கியுடுவிங்.