27 அந்த்தெ ஆயித்தங்ங, நா தந்தா பங்கின நீ நெலதாளெ கெளத்துஹைக்கி பீத்தாகாட்டிலும் பலிசெக்காறா கையி கொட்டித்தங்ஙகூடி நன்ன ஹண பலிசெசெயோடெ கிட்டிக்கல்லோ?’ ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஆ மொதலாளி அவனகூடெ, ‘நீ மடியனாப்புது; நீ கள்ள கெலசகாறங், நா நடாத்த சலந்த பறிப்பாவனும், பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனும் ஆப்புது ஹளி நினங்ங கொத்துட்டல்லோ?
எந்தட்டு, ‘அவன கையாளெ உள்ளா பங்கின பொடிசி, ஹத்து பங்கு சம்பாரிசிதாவன கையி கொடிவா’ ஹளி ஹளிதாங்.
தெய்வ ஒந்நொந்து சமுதாயக்காறிகும் நேம கொட்டிப்புது, அதன அனிசரிசி நெடிவத்தெகும், மனுஷரு எல்லாரும் குற்றக்காறாப்புது ஹளி அறிவத்தெ பேக்காயும் ஆப்புது; அந்த்தெ இப்பங்ங, நா அறியாதெ தெற்று கீதுட்டிங் ஹளி ஒப்பனும் ஹளத்தெபற்ற; தெய்வ ஆ நேமத அடிஸ்தானதாளெ தென்னெ ஒப்பொப்பனும் ஞாயவிதிக்கு.
இந்த்தலாக்க தெய்வாக அஞ்சிக்கெ இல்லாதெ கீதா எல்லா தெற்று குற்றாகும், தெய்வதபற்றி தூஷணமாயிற்றெ கூட்டகூடிதா எல்லா வாக்கிகும் சிட்ச்செ கொடத்தெ பேக்காயி தெய்வ பந்தாதெ ஹளி பண்டே ஹளிதீனெ.