25 அதுகொண்டு நா அஞ்சிட்டு, நின்ன கையிந்த பொடிசிதா பங்கின நெலதாளெ கெளத்துஹைக்கி பீத்தித்திங், இத்தோல இதுதென்னெ’ ஹளி ஹளிட்டு மொதலாளி கையி கொட்டாங்.
அடுத்து ஒந்து பங்கு பொடிசிதாவாங் பந்தட்டு, ‘எஜமானனே! நீ நடாத்த சலந்த பறிப்பாவனும், நீ பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனுமாயிப்பா கல்மனசு உள்ளாவனாப்புது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு.
அதங்ங ஆ மொதலாளி அவனகூடெ, ‘நீ மடியனாப்புது; நீ கள்ள கெலசகாறங், நா நடாத்த சலந்த பறிப்பாவனும், பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனும் ஆப்புது ஹளி நினங்ங கொத்துட்டல்லோ?
முந்தெ நிங்க தெய்வ நேமத கீளேக இத்தாஹேதினாளெ அஞ்சி, அஞ்சி ஜீவிசிண்டித்துரு; எந்நங்ங ஈக பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கீளேக இத்தீரெ; அதுகொண்டாப்புது தெய்வத, அப்பா! ஹளி ஊளத்துள்ளா அவகாச கிட்டிப்புது; அதுகொண்டு, இனி நிங்க அஞ்சி, அஞ்சி ஜீவுசத்துள்ளா ஆவிசெ இல்லெ.
எந்நங்ங, தைரெ இல்லாத்தாக்க, தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்க, தெய்வாக அறப்புள்ளா காரெ கீவாக்க, கொலெகாரு, பேசித்தர கீவாக்க, மந்தறவாதிமாரு, பிம்மத கும்முடாக்க, பொள்ளு ஹளாக்க இந்த்தெ உள்ளா எல்லாரினும், எறடாமாத்த மரண ஹளா கிச்சும், கெந்தகும் கத்திண்டிப்பா கடலாளெ தள்ளுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.