13 அதுகொண்டு ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; மனுஷனாயி பந்தா நா திரிச்சு பொப்பா ஜினும், நேரம் நிங்காக கொத்தில்லல்லோ!” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆ மேல்நோட்டக்காறங் பிஜாருசாத்த சமெயாளெயும், அவங் அறியாத்த ஜினதாளெயும் அவன மொதலாளி பொப்பாங்.
அம்மங்ங மொதேகாறஹைதாங் பந்தட்டு, ‘நேராயிற்றும் நிங்க ஏற ஹளியே நனங்ங கொத்தில்லெ’ ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு இனி சம்போசத்தெ ஹோப்பா எல்லதங்ஙும் நிங்க தப்சி, மனுஷனாயி பந்தா நன்ன முந்தாக தைரெயாயிற்றெ நில்லுக்கிங்ஙி, நிங்க ஏகளும் பிரார்த்தனெ உள்ளாக்களாயி ஜாகர்தெயாயி நெடதணிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா! நா மூறு வர்ஷ காலமாயிற்றெ, புடாதெ இரும், ஹகலும் கண்ணீரோடெ புத்தி ஹளிதந்துதன ஓர்மெயாளெ பீத்தணிவா.
உணர்வோடெ இரிவா; நம்பிக்கெயாளெ நெலச்சிரிவா; தைரெ உள்ளாக்களாயிரிவா; சக்தி உள்ளாக்களாயிரிவா.
ஆக்க எந்த்தெ ஜீவிசீரெ ஹளிங்ங, சந்தெக ஒறங்ஙாக்க ஆக்கள சுத்தூடு ஏன நெடதாதெ ஹளி அறியாதெ ஒறங்ஙாஹாரும், ஒப்புறிகும் அறிய ஹளி பிஜாரிசிட்டு இருட்டினாளெ பேடாத்த காரெ கீவாக்கள ஹாரும் ஆப்புது ஜீவுசுது; அதுகொண்டு நங்க ஆக்கள ஹாற நெடியாதெ, புத்தி தெளிஞ்ஞாக்களாயும், உணர்வுள்ளாக்களாயும் இருக்கு.
எந்நங்ங நீ எல்லா காரெயாளெயும் ஜாகர்தெயாயிற்றெ இப்பத்தெ நோடிக; கஷ்ட பந்நங்ஙும் சகிச்சாக; ஒள்ளெவர்த்தமானத அருசு; தெய்வ நின்ன ஏல்சிதா கெலசஒக்க ஒயித்தாயி கீயி.
எல்லதங்ஙும் முடிவு ஆயிஹோத்து; அதுகொண்டு நிங்க ஏகோத்தும் சொந்த ஆசெத அடக்கி, சுபோத உள்ளாக்களாயி, தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டிரிவா.
நிங்கள சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு கச்சிகீறா சிங்கத ஹாற நிங்கள நாசமாடத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு வளரெ சிர்தெ உள்ளாக்களாயும், சுபோத உள்ளாக்களாயும் நெடதணிவா.
“இத்தோல! நா கள்ளன ஹாற பொப்பத்தெ ஹோதீனெ; மான காம்பா ஹாற பொருமேலோடெ நெடியாதெ, சிர்தெயோடெ துணி ஹைக்கி நெடிவாக்க பாக்கியசாலிகளாப்புது.”