9 “இதொக்க களிவதாப்பங்ங, நன்ன ஹேதினாளெ எல்லா ஜாதிக்காரும் நிங்கள வெருப்புரு; ஆக்க நிங்கள உபத்தரகீது கொல்லத்தெபேக்காயி ஏல்சிகொடுரு.
மற்றுள்ளாக்க ராஜாவு ஹளாய்ச்சா கெலசகாறின ஹிடுத்து நாணங்கெடிசி, ஹுயிது கொந்துரு.
அதுகொண்டு நா ஹளுதன கேளிவா; நா நிங்களப்படெ பொளிச்சப்பாடிமாரினும், புத்தி உள்ளாக்களும், வேதபண்டிதம்மாரினும், ஹளாய்ச்சு புடுவிங்; ஆக்களாளெ செலாக்கள நிங்க கொல்லுரு; செலாக்கள குரிசாமேலெ தறெப்புரு; செலாக்கள நிங்கள பிரார்த்தனெ மெனெயாளெபீத்து சாட்டெவாறாளெ ஹுயித்து, பாடகூடி ஒக்க ஓடிசி உபத்தருசுரு.
அதுகொண்டு நன்ன பொளிச்சப்பாடிமாரினும், நன்ன அப்போஸ்தலம்மாரினும் ஆக்களப்படெ ஹளாயிச்சு புடுவிங்; எந்நங்ங ஆக்க, ஈ ஹோதாக்களாளெ செலாக்கள கொல்லுரு; செலாக்கள உபத்தருசுரு ஹளி நேரத்தே தெய்வ மனசிலுமாடிட்டு ஹளிஹடதெ.
எந்நங்ங இதொக்க பொப்புதனமுச்செ, நிங்க நன்ன நம்பா ஹேதினாளெ, நிங்கள ஹிடுத்து பிரார்த்தனெ மெனேக கொண்டுஹோப்புரு; ஜெயிலாளெ ஹவுக்குரு; ராஜாக்கமாராப்படெ கொண்டு ஹோயி நிருத்துரு; கவர்னறப்படெயும் கொண்டு ஹோயி நிருத்தி விசாரணெ கீவுரு.
“ஈ லோகக்காரு நிங்கள வெருத்தங்ங ஆக்க நிங்கள வெருப்புதன முச்செ நன்ன ஆப்புது வெருத்துது ஹளி மனசிலுமாடியணிவா.
நன்ன ஹளாயிச்சுது ஏற ஹளி அறியாத்துதுகொண்டாப்புது ஆக்க நன்ன ஹேதினாளெ நிங்கள உபத்தருசுது.
பிரார்த்தனெ மெனெந்த நிங்கள ஹொறெயெ தள்ளுரு; நிங்கள கொல்லுதொக்க தெய்வாகபேக்காயி கீவா கெலச ஆப்புது ஹளி பிஜாருசா கால பொக்கு.
எந்நங்ங, எல்லா சலாளெயும் உள்ளா ஜனங்ஙளு நீ கூடிப்பா ஹொசா கூட்டாக எதிராயிற்றெ கூட்டகூடுதாயிற்றெ நங்க கேட்டும்; இதனபற்றி நின்ன அபிப்பிராய ஏன ஹளி, நங்காக கேளுக்கு” ஹளி ஹளிரு.
அவனமேலெ கல்லெருதண்டிப்பங்ஙே அவங், “எஜமானனாயிப்பா ஏசுவே! நின்னகையி நன்ன ஆல்ப்மாவின ஏல்சிதந்நீனெ; நன்ன ஏற்றெத்துக்கு” ஹளி பிரார்த்தனெ கீதாங்.
ஏசுக்கிறிஸ்தின நம்பி ஜீவுசுதுகொண்டு, நிங்கள ஏரிங்ஙி கஷ்டப்படிசிதுட்டிங்ஙி, அதங்ஙபேக்காயி நிங்க நாணப்படத்துள்ளா ஆவிசெ இல்லெ; ஆ சமெயாளெ தெய்வாக நண்ணி ஹளிவா.
நினங்ங பொப்பத்துள்ளா கஷ்டத பிஜாரிசி நீ அஞ்சுவாட; நின்னகூடெ இப்பா செலாக்கள பரீஷண கீவத்தெபேக்காயி, செயித்தானு ஆக்கள ஜெயிலாளெ ஹிடுத்து ஹவுக்குவாங்; ஹத்துஜின நீ கஷ்டப்படுவெ; எந்நங்ஙும், நீ சாயிவட்ட நம்பிக்கெ உள்ளாவனாயி இரு; அம்மங்ங, ஜீவகிரீடத ஹாற உள்ளா ஜீவித நினங்ங தப்பிங்.
செயித்தானு பரண நெடத்தா சலதாளெ ஆப்புது, நீ தங்கி இத்துது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு; செயித்தானு பரண நெடத்தா சலதாளெயும், நன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்தித்தா அந்திப்பாவின கொந்துரு; அம்மங்ஙும் நீ, எதார்த்த உள்ளாவனாயும், நன்னமேலெ ஒள்ளெ நம்பிக்கெ உள்ளாவனாயும் இத்தெ ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு.
அதங்ங நா, “எஜமானனே! அது நினங்ங அறியக்கெயல்லோ?” ஹளி ஹளிதிங்; அதங்ங அவங், “ஈக்கொக்க வளரெ பயங்கர உபத்தரந்த கடதுபந்தாக்களாப்புது; ஆடுமறியாயிப்பாவன சோரெயாளெ ஆக்கள துணித கச்சி பொளிசிதாக்களாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.