38 எந்த்தெ ஹளிங்ங, நீருமூதி உட்டாப்புதன முச்செ நோவா கப்பலா ஒளெயெ ஹோப்பாவரெட்டும் ஜனங்ஙளு திந்தும், குடுத்தும், ஹெண்ணு கெட்டிண்டும், ஹெண்ணு கொட்டண்டும் ஜீவிசிரு.
சத்தட்டு ஜீவோடெ ஏளாக்க ஒப்புரும் ஹெண்ணு கொடுதும் இல்லெ, ஹெண்ணு கெட்டுதும் இல்லெ; ஆக்க எல்லாரும், சொர்க்காளெ இப்பா தூதம்மாரா ஹாற இப்புரு.
அவங் தன்னகூடெ தென்னெ! நினங்ங பேக்காயி, நா கொறே வர்ஷாக உள்ளா சொத்துமொதுலு சேகரிசி பீத்துஹடதெ; இஞ்ஞி நனங்ங சந்தோஷமாயிற்றெ குளுது தின்னக்கெ ஹளி, தன்ன மனசினாளெ ஹளிதாங்.
எந்நங்ங, மொதலாளி ஈக ஒந்து பாரனாயிக்கு ஹளி பிஜாரிசிண்டு, தன்ன இஷ்டப்பிரகார திந்து குடுத்து மத்துஹிடுத்து, ஹெண்ணாக கெண்டாக்க ஹளி நோடாதெ கெலசகாறா ஹிடுத்து ஹூயிவத்தெ கூடித்தங்ங,
“அதுகொண்டு, நிங்க கள்ளு குடிப்புதனாளெயும், பெருந்தீனி திம்புதனாளெயும், லோகாளெ எந்த்தெஒக்க ஜீவுசுது ஹளிட்டுள்ளா பேஜாரதாளெயும், இறாதெ, தெய்வ ஞாயவிதிப்பா ஆ ஜினதாளெ நிங்க பிஜாருசாத்த சமெயாளெ, குடுங்ஙாதெ இருக்கிங்ஙி ஜாகர்தெயாயிற்றெ இரிவா.