27 ஆகாசந்த மின்னலு ஒந்து கோடிந்த இஞ்ஞொந்து கோடிக எந்த்தெ மின்னிண்டு பந்தாதெயோ, அதே ஹாற தென்னெ மனுஷனாயி பந்தா நானும் ஒந்துஜின பொப்பிங்.
மனுஷனாயி பந்தா நா நன்ன அப்பன பெகுமானதாளெ, நன்ன தூதம்மாராகூடெ பொப்பிங்; அம்மங்ங ஒப்பொப்பங்ஙும் அவாவன பிறவர்த்தி அனிசரிசிட்டுள்ளா பல கொடுவிங்.
நா சத்தியமாயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது, மனுஷனாயி பந்தா நா நன்ன ராஜெயாளெ திரிச்சு பொப்புது காணாதெ, ஈ நிந்திப்பாக்களாளெ செலாக்க சாயரு” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு, அத்தோல கிறிஸ்து மருபூமியாளெ இத்தீனெ ஹளி ஹளிதங்ங, அல்லி ஹோயுடுவாட, இத்தோல மெனெ ஒளெயெ இத்தீனெ ஹளி ஹளிங்ஙும் அதன நம்புவாட.
அதுகளிஞட்டு, ஏசு ஒலிவமலெயாளெ குளுதிப்பங்ங, சிஷ்யம்மாரு மாத்தற ஏசினப்படெ தனிச்சு பந்தட்டு, “குரூ! இதொக்க எந்த சம்போசுகு? நின்ன வரவிகும், லோக அவசானாகும் அடெயாள ஏன? ஹளி நங்களகூடெ ஹளுக்கு” ஹளி ஹளிரு.
நோவாத காலதாளெ சம்போசிதா ஹாற தென்னெ மனுஷனாயி பந்தா நா பொப்பங்ஙும் சம்போசுகு.
நீருமூதி பந்தட்டு, எல்லாரினும் ஒளிக்கிண்டு ஹோப்பாவரெட்டும் ஆக்காக சம்போசத்துள்ளுது ஒந்தும் கொத்தில்லாதெ ஜீவிசிண்டித்துரு; அந்த்தெ தென்னெ மனுஷனாயி பந்தா நா பொப்பங்ஙும் சம்போசுகு.
அதுகொண்டு நிங்களும் ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங மனுஷனாயி பந்தா நா, நிங்க ஒப்புரும் பிஜாருசாத்த சமெயாளெ ஆயிக்கு பொப்புது.”
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “குருக்கங்ங மடெயும், ஹக்கிலிக கூடும் ஹடதெ; எந்நங்ங மனுஷனாயி பந்தா நனங்ங, நன்ன தெலெபீத்து கெடெவத்தெகூடி சல இல்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசுக்கிறிஸ்து பொப்பத்துள்ளா சமெஆத்து; அதுகொண்டு தாங் பொப்பாவரெட்ட கஷ்ட சகிச்சு, மனசொறப்போடெ காத்திரிவா.
ஏசுக்கிறிஸ்து திரிச்சும் பொப்பாங் ஹளி ஹளிண்டு நெடதீரல்லோ, எல்லி பந்நா? நங்கள கார்ணம்மாரும் சத்தண்டு ஹோதுறல்லோ? லோக உட்டாதா காலந்த ஹிடுத்து மனுஷம்மாரு ஹுட்டீரெ சத்தீரெ ஏசு எல்லி பந்நா? ஹளி ஹச்சாடுசுரு.