39 ‘எஜமானனாயிப்பா தெய்வத ஹெசறாளெ பொப்பாவங்ங அனுக்கிரக உட்டாட்டெ!’ ஹளி நிங்க ஹளா ஜினவரெட்டா, நிங்க நன்ன காணரு ஹளி நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசின முந்தாகும், ஹிந்தாகும் நெடிவாக்க ஒக்க, “தாவீதின மங்ஙங்ங ஓசன்னா! எஜமானனாயிப்பா தெய்வத ஹெசறாளெ பொப்பாவங்ங பெகுமான உட்டாட்டெ, சொர்க்கதாளெ இப்பா தெய்வாகும் ஓசன்னா” ஹளி ஆர்த்துரு.
எந்தட்டு ஏசு தன்ன சிஷ்யம்மாராகூடெ, மனுஷனாயி பந்தா நா இஞ்ஞொம்மெ திரிச்சு பொப்புதன காம்பத்தெ கொதிப்பா ஒந்துகால பொக்கு; எந்நங்ஙும் நிங்க அதன காணரு.
இஞ்ஞி கொறச்சுஜின களிஞங்ங லோகக்காரு நன்ன காணரு; எந்நங்ங நிங்க நன்ன காம்புரு. நா ஜீவுசுதுகொண்டு நிங்களும் ஜீவிசீரெ.
அதங்ங ஏசு பிலிப்பினகூடெ, “நா ஈசு கால நிங்களகூடெ இத்தட்டும், நீ நன்ன மனசிலுமாடிபில்லே? நன்ன கண்டங்ங நன்ன அப்பன கண்டா ஹாற தென்னெ; அந்த்தெ இப்பங்ங ‘அப்பன காட்டி தா’ ஹளி ஹளுதேனாக?
ஏசு ஹிந்திகும் ஆக்களகூடெ, “நா ஹோயிகளிவதாப்பங்ங நிங்க நன்ன அன்னேஷுரு; எந்நங்ங நிங்களகொண்டு நா ஹோப்பா சலாக பொப்பத்தெபற்ற; நிங்க கீவா தெற்று குற்றங்கொண்டு நிங்க சாயிவுரு” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டாப்புது நிங்க கீவா தெற்று குற்றங்கொண்டு, நிங்க சாயிவுரு ஹளி நா ஹளிது; நா ஏறாப்புது ஹளி நா ஹளிண்டித்தீனெயோ, அது நா தென்னெயாப்புது ஹளிட்டுள்ளுது நிங்க நம்பித்தில்லிங்ஙி, நிங்க கீவா தெற்று குற்றங்கொண்டு தென்னெ சாயிவுரு” ஹளி ஹளிதாங்.
நிங்கள முத்தனாயிப்பா அப்ரகாமு, நா பொப்பா ஜினத காணுக்கு ஹளி ஆசெபட்டண்டித்தாங், ஆ ஜினத கண்டு சந்தோஷபட்டாங்” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
கூட்டுக்காறே! ஈ சொகாரெ நிங்க மனசிலுமாடிதில்லிங்ஙி, நிங்களே புத்திமான்மாரு ஹளி பிஜாரிசிண்டிப்புரு; ஆ சொகாரெ ஏன ஹளிங்ங, தெய்வ முன்குறிச்சா பொறமெக்காரு எல்லாரும் தெய்வதப்படெ பந்து சேராவரெட்டெ இஸ்ரேலாளெ ஒந்து பாக ஜன கல்லு மனசு உள்ளாக்களாயி இப்புரு,