31 அதுகொண்டு பொளிச்சப்பாடிமாரா கொந்தாக்கள மக்களாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதங்ங நிங்களே சாட்ச்சி ஹளீரெ.
அந்த்தெஒக்க கீதண்டு, நங்கள கார்ணம்மாரா காலதாளெ நங்க இத்தித்தங்ங ஆ பொளிச்சப்பாடிமாரா நங்க கொல்லத்தெ புடனாயித்து ஹளியும் ஹளீரெ.
நிங்கள கார்ணம்மாரு தொடங்ஙி பீத்தா அக்கறமத, நிங்களும் கீதுதீயிவா.
அதுகொண்டு நா ஹளுதன கேளிவா; நா நிங்களப்படெ பொளிச்சப்பாடிமாரினும், புத்தி உள்ளாக்களும், வேதபண்டிதம்மாரினும், ஹளாய்ச்சு புடுவிங்; ஆக்களாளெ செலாக்கள நிங்க கொல்லுரு; செலாக்கள குரிசாமேலெ தறெப்புரு; செலாக்கள நிங்கள பிரார்த்தனெ மெனெயாளெபீத்து சாட்டெவாறாளெ ஹுயித்து, பாடகூடி ஒக்க ஓடிசி உபத்தருசுரு.
எருசலேம் ஜனங்ஙளே, எருசலேம் ஜனங்ஙளே, பொளிச்சப்பாடிமாரின கொல்லாக்களே! நிங்களப்படெ நா ஹளாயிச்சாக்கள கல்லெருது கொந்துறல்லோ! கோளி தன்ன மக்கள, தன்ன செறகின ஒளெயெ கூட்டிசேர்சா ஹாற நா நிங்கள ஏசோ பரச நன்னப்படெ சேர்சுக்கு ஹளி ஆசெபட்டண்டித்திங்; எந்நங்ங நிங்காக மனசில்லாதெ ஹோத்து.
அதங்ங ஆ ராஜாவு அவனகூடெ, ‘நீ கள்ள கெலசகாறனாப்புது; நீ ஹளிதா வாக்கு பீத்து தென்னெ நின்ன சிட்ச்சிசுவிங்; நா கொடாத்துதன கேளாவனும், பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனும் ஆப்புது ஹளி நினங்ங கொத்துட்டல்லோ?