29 மாயக்காறாயிப்பா வேதபண்டிதம்மாரே, பரீசம்மாரே! நிங்காக கேடுகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; நிங்க பொளிச்சப்பாடிமாரிக கல்லறெ கெட்டீரெ; சத்தியநேராயிற்றெ ஜீவிசிதாக்கள கல்லறேக அலங்கார கீதுபீத்தீரெ.
மாயக்காறாயிப்பா வேதபண்டிதம்மாரே! பரீசம்மாரே! நிங்காக கேடுகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; நிங்க ஹொறெயெகூடி சுண்ண உஜ்ஜிதா கல்லறெத ஹாற உள்ளாக்களாப்புது; அது ஹொறெயெ நோடத்தெ ஒயித்தாயி இத்தங்ஙும் அதன ஒளெயெ சத்தாக்கள எல்லும், அசுத்தியும் தும்பி இக்கொள்ளு.
அதே ஹாற தென்னெ நிங்க ஆள்க்காறா முந்தாக காம்பத்தெ ஒள்ளேக்கள ஹாற இத்தங்ஙும், நிங்கள மனசினாளெ கபடவும், துஷ்டத்தரம் மாத்தறே ஒள்ளு.
அந்த்தெஒக்க கீதண்டு, நங்கள கார்ணம்மாரா காலதாளெ நங்க இத்தித்தங்ங ஆ பொளிச்சப்பாடிமாரா நங்க கொல்லத்தெ புடனாயித்து ஹளியும் ஹளீரெ.
அதுகொண்டு கூட்டுக்காறே! கேளிவா; நங்கள வம்சத கார்ணம்மாராளெ ஒப்பனாயிப்பா தாவீதினபற்றி நனங்ங கூட்டகூடத்தெ உட்டு, அவங் சத்து, அவன மறெ கீதுரு; அவன கல்லறெ இந்தும் நங்கள எடநடுவு தென்னெ ஹடதெ.