30 அப்பாங் சிண்ட மங்ஙனகூடெயும் ‘முந்திரிதோட்டாளெ ஹோயி கெலசகீயி மங்ஙா’ ஹளி ஹளித்தாங்; அதங்ங அவங் ‘அதங்ஙேன அப்பா நா ஈகதென்னெ ஹோக்கெ’ ஹளி ஹளிதாங்; அவங் அந்த்தெ ஹளிட்டும் ஹோயிபில்லெ.
அவங் ‘நனங்ங பற்ற’ ஹளி ஹளிதாங்; எந்நங்ஙும் கொறச்சுநேர களிவங்ங அவங்ங பயங்கர மனசங்கட உட்டாத்து; எந்தட்டு அவங் மனசுமாறி முந்திரி தோட்டாக கெலசகீவத்தெ ஹோதாங்.
ஈக்க இப்புறாளெ ஏற அப்பன இஷ்டப்பிரகார கீதாவாங்” ஹளி கேட்டாங்; அதங்ங ஆக்க, “தொட்டாவனாப்புது” ஹளி ஹளிரு; அம்மங்ங ஏசு, “நிகுதி பிரிப்பாக்களும், பேசித்தர கீவாக்களும் நிங்களகாட்டிலி முச்செ தெய்வராஜெக ஹோயிண்டித்தீரெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அதுகொண்டு ஆக்க நிங்களகூடெ ஏனொக்க ஹளிதந்தீரெயோ அதொக்க கீயிவா; எந்நங்ங, ஆக்க கீவா ஹாற மாத்தற கீதுடுவாட; ஏனாக ஹளிங்ங, ஆக்க ஒள்ளெ காரெ ஒக்க ஹளிதப்புரு எந்நங்ங ஆக்க கீயரு.
ஆக்க தெய்வ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாப்புது ஹளி ஹளியண்டீரெ; எந்நங்ங ஆக்கள ஜீவிதாளெ அதன காம்பத்தெ பற்றுதில்லெ; அந்த்தலாக்க அருவருப்பு ஆதாக்களும், அனிசரணெ கெட்டாக்களும், ஒள்ளெ காரெ ஒந்நனும் கீவத்தெ யோக்கிதெ இல்லாத்தாக்களும் ஆப்புது.