3 ஏரிங்ஙி நிங்களகூடெ ஏனாக அதன அளுத்தண்டு ஹோப்புது ஹளி கேட்டங்ங, இது நங்கள எஜமானங்ங ஆவிசெ உட்டு ஹளி ஹளிவா; ஆக்க ஆகதென்னெ அதன ஹளாயிச்சுபுடுரு” ஹளி ஹளிட்டு ஆக்கள ஹளாச்சுபுட்டாங்.
“நிங்களநேரெ முந்தாக இப்பா பாடாக ஹோயிவா; அல்லி ஒந்து களுதெயும், அதன மறியும் கெட்டி ஹைக்கிப்புது காணக்கெ; அதன அளுத்து நன்னப்படெ கொண்டுபரிவா.
பொளிச்சப்பாடிமாரு ஹளிதா வாக்கு நிவர்த்தி ஆப்பத்தெ பேக்காயிற்றெ இதொக்க சம்போசித்து.
நீ நின்ன மங்ஙனகையி ஏல்சிகொட்டா எல்லாரிகும் அவங் நித்திய ஜீவித கொடத்தெபேக்காயிற்றெ, மனுஷரு எல்லாரினமேலெயும் அவங்ங நீ அதிகார கொட்டித்தெ.
அப்பனாயிப்பா தெய்வ தன்ன மங்ஙனமேலெ பீத்திப்பா சினேகங்கொண்டு எல்லதனும் அவனகையி ஏல்சிகொட்டு ஹடதெ.
ஆ தெய்வாக மனுஷனகையிந்த ஒந்து சகாயும் ஆவிசெ இல்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, ஆ தெய்வமாப்புது எல்லாரிகும் ஜீவனும், சோசக்காற்றும், ஆவிசெ உள்ளா எல்லதனும் கொடாவங்.
ஈ, கெலசத கீதுதீப்பா காரெயாளெ நிங்களமேலெ நங்காக, ஏசு கருதலு உட்டோ, அதே கருதலின தீத்தின மனசினாளெயும் கொட்டிப்பா தெய்வாக நங்க நண்ணி ஹளுதாப்புது.
நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின கருணெ எந்த்தலது ஹளி நிங்காக கொத்துட்டல்லோ! ஏசு சம்பத்துள்ளாவனாயி இத்தட்டும் நிங்காகபேக்காயி பாவப்பட்டாவன ஹாற ஆயிதீனெ; ஏனாக ஹளிங்ங நிங்கள சம்பத்துள்ளாக்களாயி மாடுக்கு ஹளிட்டாப்புது அவங், அந்த்தெ கீதிப்புது.
மனுஷன ஜீவிதாக ஆவிசெயுள்ளா எல்லா அனுக்கிரகங்ஙளும், அறிவும் சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வத கையிந்த ஆப்புது கிட்டுது; நங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வதகையி பேடாத்துது ஒந்தும் இல்லெ; ஆ தெய்வதப்படெந்த ஒள்ளெ சொபாவும், ஹொல்லாத்த சொபாவும் மாறி மாறி பார; ஒக்க ஒள்ளேது மாத்தற ஒள்ளு.