27 ஏசினகூடெ, “நங்காக கொத்தில்லெ” ஹளி ஹளிரு; அம்மங்ங ஏசு, “இஞ்ஞே அதிகாரதாளெ ஆப்புது இதொக்க கீவுது ஹளி நானும் நிங்களகூடெ ஹளத்தெபற்ற” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆக்கள புட்டுடிவா, ஆக்க குருடம்மாரிக பட்டெகாட்டா குருடம்மாரு; ஒந்து குருடாங் இஞ்ஞொந்து குருடங்ங பட்டெகாட்டிங்ங எந்த்தெ இக்கு? இப்புரும் குளியாளெ பூளுறல்லோ!” ஹளி ஹளிதாங்.
பொளகாப்பதாப்பங்ங ஆகாச சொவந்நட்டு ஹடதெ, மோடகெட்டி ஹடதெ அதுகொண்டு செலசமெ காற்றும் மளெயும் உட்டாக்கு ஹளி ஹளீரெ? ஆகாசதாளெ ஏனொக்க நெடதாதெ ஹளி நிங்காக ஒயித்தாயி கொத்துட்டல்லோ, எந்நங்ங ஈக நெடிவுது ஏன ஹளி நிங்காக ஹளத்தெ கொத்தில்லே?
மனுஷம்மாரு கொட்டா அதிகாரதாளெ ஆப்புது ஹளி ஹளிங்ங, ஜனங்ஙளிக அஞ்சத்தெ வேண்டிபொக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, எல்லாரும் யோவானின பொளிச்சப்பாடி ஹளி ஹளீரல்லோ ஹளி ஆக்க தம்மெலெ சிந்திசிட்டு,
“நா நிங்களகூடெ ஒந்து காரெ ஹளக்கெ; நிங்க ஏன பிஜாரிசீரெ ஹளி அறியக்கெயல்லோ? ஒந்து பாடதாளெ ஒப்பங்ங எருடு மக்க இத்துரு; அவங், தன்ன தொட்ட மங்ஙனகூடெ, ‘மங்ஙா நீ இந்து நங்கள முந்திரி தோட்டாக ஹோயி கெலசகீயி’ ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங அவங் ஆக்களகூடெ, “ஆ மனுஷங் நன்ன கண்ணிக காழ்ச்செ தந்தட்டும்கூடி, அவங் எல்லிந்த பந்நாவாங் ஹளி நிங்காக கொத்தில்லாத்துது ஆச்சரியமாயிற்றெ ஹடதெ.
தெய்வதபற்றி அறிவத்தெகும், அதன ஏற்றெத்தத்தெகும் ஆக்காக மனசில்லாத்துதுகொண்டு, ஆக்கள ஆசெபிரகார பேடாத்த காரெ கீயட்டெ ஹளி தெய்வ ஆக்கள புட்டுடுத்து.
எந்நங்ங, நங்க கூட்டகூடா ஒள்ளெவர்த்தமான ஒப்பங்ங மனசிலாகாத்துது, நங்க தெளிவாயிற்றெ ஹளிகொடாத்துது கொண்டல்ல; அது ஆக்காக நம்பத்தெ மனசில்லாத்துது கொண்டாப்புது; அதுகொண்டு ஆக்க நசிச்சுஹோதீரெ.