6 எந்தட்டு சந்நேரக சுமாரு ஐதுமணிக ஹொறெயெ ஹோயி நோடதாப்பங்ங கொறச்சு ஆள்க்காரு நிந்திப்புது கண்டாங். அம்மங்ங அவங் ஆக்களகூடெ, ‘நிங்க ஏனாக ஒந்துஜின முழுக்க கெலசகீயாதெ இல்லி நிந்திப்புது?’ ஹளி கேட்டாங்.
ஆக்களும் ஹோதுரு; அந்த்தெ அவங், மத்தினி ஹன்னெருடு மணிகும், மூறுமணி சமேகும் ஹொறெயெ ஹோயிட்டு கொறச்சு ஆள்க்காறா கெலசாக கூட்டிண்டுபந்நா.
அதங்ங ஆக்க, ‘நங்காக ஒப்புரும் கெலச தந்துபில்லெ’ ஹளி ஹளிரு. அம்மங்ங அவங் ஆக்களகூடெ, ‘செரி நிங்களும் நன்ன முந்திரி தோட்டாக ஹோயி கெலசகீயிவா’ ஹளி ஹளிதாங்.
சந்நேர ஐதுமணிக கெலசாக பந்தா ஆள்க்காரு எல்லாரிகும் ஒந்நொந்து தினாரி கிடுத்து.
ஹகலுபொளிச்ச உள்ளட்ட நன்ன ஹளாய்ச்சா தெய்வத கெலச நங்க கீயிக்கு; சந்தெ ஆப்பத்தெ ஹோத்தெ அம்மங்ங, ஒப்புரும் கெலச கீவத்தெபற்ற.
அத்தனா பட்டணக்காரும், அல்லிப்பா அன்னியஜனங்ஙளும், ஹொசா ஹொசா காரியங்ஙளு கூட்டகூடத்தெபேக்காயி, கூடுதலு சமெ செலவுகீதண்டித்துரு.
நிங்க மடியம்மாராயி ஆப்புது நங்காக இஷ்டல்ல; எந்நங்ங, தெய்வ தரக்கெ ஹளி வாக்கு ஹளிதன நம்பிக்கெயோடும், பொருமெயோடும், அது கிட்டத்தெபேக்காயி காத்தண்டிப்பா ஆள்க்காறா கண்டு படிச்சு ஆக்கள ஹாற நெடதணிவா.