15 நன்ன மொதுலின நன்ன இஷ்டப்பிரகார கீவத்தெ நனங்ங அதிகார இல்லே? நா ஒள்ளேது கீவாவனாயிப்புது கொண்டு, நினங்ஙேன ஹொட்டெகிச்சு?’ ஹளி கேட்டாங்.
ஆ சமெயாளெ ஏசு “அப்பா! ஆகாச, பூமி எல்லதங்ஙும் எஜமானனாயிற்றெ இப்பாவனே! ஈ காரெ ஒக்க புத்திமான்மாரிகும், படிப்பறிவு உள்ளாக்காகும் காட்டிகொடாதெ, சிப்பி மக்கள ஹாற இப்பா ஈக்காக காட்டி கொட்டுதுகொண்டு நினங்ங நண்ணி ஹளுதாப்புது.
நினங்ங கிட்டிதன நீ பொடிசிண்டு ஹோ, நினங்ங தந்தா ஹாற தென்னெ ஹிந்தெ பந்தா ஈக்காகும் கொடுது நன்ன இஷ்டாப்புது.
கண்ணு கெட்டுஹோதங்ங சரீர ஒக்க இருட்டினாளெ இப்பா ஹாற இக்கு. நிங்கள சரீராக பொளிச்ச தப்பத்துள்ளா கண்ணே இருட்டாயிண்டு ஹோதங்ங, ஆ இருட்டு எத்தஹோற தொட்ட இருட்டாயிக்கு.”
நீ நின்ன மங்ஙனகையி ஏல்சிகொட்டா எல்லாரிகும் அவங் நித்திய ஜீவித கொடத்தெபேக்காயிற்றெ, மனுஷரு எல்லாரினமேலெயும் அவங்ங நீ அதிகார கொட்டித்தெ.
அம்மங்ங அல்லி இப்பா யூதம்மாரு, ஜனக்கூட்டத கண்டு அசுயபட்டு, பவுலு கூட்டகூடிதா வாக்கிக எதிராயிற்றெ தூஷணவாக்கு ஹளிரு.
நீ ஏது அடிஸ்தானதாளெ நின்ன தென்னெ தொட்டாவாங் ஹளி ஹளிண்டு மற்றுள்ளாக்கள தாநாவாங் ஹளி ஹளுது? நின்னகையி உள்ளுது ஒக்க தெய்வ நினங்ங தந்துதல்லோ? நீ தொட்டாவாங் ஹளிட்டுள்ளா தகுதித தெய்வ அல்லாதெ பேறெ ஏற தப்பத்தெ ஆக்கு?
அந்த்தெ கிறிஸ்தினகொண்டாப்புது நங்காக தெய்வத மக்க ஹளிட்டுள்ளா அவகாச கிட்டிது; இது தன்ன அறிவுகொண்டு பண்டே தீருமானிசித்தா காரெ தென்னெயாப்புது; ஆ தெய்வ தென்னெயாப்புது இது எல்லதனும் நெடத்தி பொப்பாவாங்.
பண்டு நிங்க தெய்வத வாக்கு கேளாதெ தெற்று குற்ற கீதுதுகொண்டு, தெய்வத காழ்ச்செயாளெ சத்தாக்கள சமாக இத்துரு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ உட்டுமாடிதா எல்லா ஜீவிகளாளெயும் பீத்து, மனுஷராயிப்பா நங்க முந்திதாக்களாயி இருக்கு ஹளி தெய்வ ஆசெபட்டுத்து; அதுகொண்டாப்புது தன்ன சத்திய வாக்கினாளெ ஹொசா மனுஷராயிற்றெ நங்கள உட்டுமாடிது.
அதுகொண்டு நன்ன கூட்டுக்காறே! நங்காக பொப்பா கஷ்டாக பேறெ ஒப்பனமேலெ பீத்து கெட்டத்தெபாடில்லெ; அந்த்தெ நிங்க பீத்து கெட்டிதங்ங, அதங்ஙும் சிட்ச்செ கிட்டுகு; ஏனாக ஹளிங்ங, ஞாயாதிபதியாயிப்பா தெய்வ பாகுலப்படெ பந்து நிந்து ஹடதெ.