5 அதுகொண்டு கெண்டாங் தன்ன அவ்வெதும் அப்பனும் புட்டு பேறெ கடது தன்ன ஹிண்டுறினகூடெ சேர்ந்நு இப்பாங், ஆக்க இப்புரும் ஒந்தே சரீரமாயிற்றெ இப்புரு.
‘இனி ஆக்க இப்புரு அல்ல, ஒந்தே சரீரமாயிற்றெ இப்புரு’ அதுகொண்டு தெய்வ சேர்சிதன மனுஷம்மாரு பிரிப்பத்தெ பாடில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ நிங்க மற்றுள்ளாக்களமேலெ காட்டா சினேக மாய இல்லாத்துது ஆயிருக்கு; நிங்கள ஜீவிதாளெ பேடாத்த காரெத ஒக்க புட்டு, ஒள்ளெ காரெ கீதண்டிரிவா.
பேசித்தர கீவத்தெபேக்காயி பேசிதகூடெ கூடாவாங் அவளகூடெ ஒந்தே சரீரமாயிற்றெ ஆதீனெ ஹளியும் கொத்துட்டல்லோ! அதுகொண்டாப்புது ‘இப்புரும் ஒந்தே சரீமாயிற்றெ ஆப்புரு’ ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்புது.
பேசித்தர ஹளிட்டுள்ளா குற்றதாளெ குடுங்ஙாதிருக்கிங்ஙி, ஒந்து கெண்டு ஒந்து ஹெண்ணினும், ஒந்து ஹெண்ணு ஒந்து கெண்டினும் மொதெகளிச்சட்டு ஜீவுசுதாப்புது ஒள்ளேது.
அதுகொண்டு, மொதெகளிச்சா ஒந்து ஹெண்ணின சரீர அவாக சொந்த அல்ல; அவள கெட்டிதா கெண்டங்ங ஆப்புது சொந்த; அதே ஹாற தென்னெ மொதெகளிச்சா ஒந்து கெண்டின சரீர அவங்ங சொந்த அல்ல; அவங் கெட்டிதா ஹிண்டுறிக ஆப்புது சொந்த.
அதுகொண்டாப்புது மொதேகளிஞ்ஞா கெண்டாக்க தங்கள அவ்வெஅப்பன மெனெந்த பேறெ கடது ஹிண்டுறாகூடெ ஒந்தாயி ஜீவுசுரு ஹளியும், இஞ்ஞி ஆக்க இப்புரும் பேறெ பேறெ சரீரமாயிற்றெ அல்ல, ஒந்தே சரீரமாயிற்றெ ஜீவுசுரு ஹளியும் தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்புது.