17 அதங்ங ஏசு, “ஏனொக்க ஒள்ளெ காரெ ஹளி நீ நன்னகூடெ கேளுது ஏனாக? தெய்வ ஒப்பனே ஒள்ளு ஒள்ளேவாங்; நினங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டுக்கிங்ஙி, நீ தெய்வ நேமத கைக்கொண்டு நெடீக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ கொட்டா நேமத பற்றி, மோசே எளிவதாப்பங்ங, அதன கைக்கொண்டு நெடிவாக்களே ஜீவுசத்தெ பற்றுகொள்ளு ஹளி எளிதி பீத்தித்தீனெ.
மனுஷன ஜீவிதாக ஆவிசெயுள்ளா எல்லா அனுக்கிரகங்ஙளும், அறிவும் சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வத கையிந்த ஆப்புது கிட்டுது; நங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வதகையி பேடாத்துது ஒந்தும் இல்லெ; ஆ தெய்வதப்படெந்த ஒள்ளெ சொபாவும், ஹொல்லாத்த சொபாவும் மாறி மாறி பார; ஒக்க ஒள்ளேது மாத்தற ஒள்ளு.
அந்த்தெ தெய்வ நங்களமேலெ பீத்திப்பா சினேகத நங்க அருதிப்புதுகொண்டு, தெய்வ ஏகோத்தும் நங்கள சினேகிசீதெ ஹளி நங்க நம்பீனு; தெய்வசினேக உள்ளாவனாயி இப்புதுகொண்டு ஒப்பாங் தெய்வதும், மற்றுள்ளாக்களும் சினேகிசிதுட்டிங்ஙி தெய்வ அவனகூடெ உட்டாக்கு; அவனும் தெய்வதகூடெ இப்பாங்.