32 அம்மங்ங ராஜாவு அவன ஊதுபரிசிட்டு, ‘நீ ஒந்து துஷ்ட கெலசகாறனாப்புது; நீ நன்ன காலிக பித்து கெஞ்சதாப்பங்ங நீ தப்பத்துள்ளா ஹணாக நா நின்ன ஷெமிச்சு கட ஒக்க தள்ளிதில்லே?
அம்மங்ங ஆ ராஜாவு, ஆ கெலசகாறனமேலெ கருணெ காட்டி, அவன ஷெமிச்சு ‘நீ கட ஒந்தும் தருவாட’ ஹளி ஹளிட்டு அவன புட்டுட்டாங்.
மற்றுள்ளா கூட்டு கெலசகாரு இது கண்டு சங்கடபட்டட்டு, ராஜாவினகூடெ ஹோயி நெடதா சங்ஙதி ஒக்க பிவறாயிற்றெ ஹளிரு.
நா நினங்ங கருணெ காட்டிதா ஹாற நீனும் நின்ன கூட்டுக்காறங்ங கருணெ காட்டிறக்கெயல்லோ?’ ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஆ மொதலாளி அவனகூடெ, ‘நீ மடியனாப்புது; நீ கள்ள கெலசகாறங், நா நடாத்த சலந்த பறிப்பாவனும், பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனும் ஆப்புது ஹளி நினங்ங கொத்துட்டல்லோ?
அதங்ங ஆ ராஜாவு அவனகூடெ, ‘நீ கள்ள கெலசகாறனாப்புது; நீ ஹளிதா வாக்கு பீத்து தென்னெ நின்ன சிட்ச்சிசுவிங்; நா கொடாத்துதன கேளாவனும், பித்தாத்த சலந்த கூயிவாவனும் ஆப்புது ஹளி நினங்ங கொத்துட்டல்லோ?
தெய்வ ஒந்நொந்து சமுதாயக்காறிகும் நேம கொட்டிப்புது, அதன அனிசரிசி நெடிவத்தெகும், மனுஷரு எல்லாரும் குற்றக்காறாப்புது ஹளி அறிவத்தெ பேக்காயும் ஆப்புது; அந்த்தெ இப்பங்ங, நா அறியாதெ தெற்று கீதுட்டிங் ஹளி ஒப்பனும் ஹளத்தெபற்ற; தெய்வ ஆ நேமத அடிஸ்தானதாளெ தென்னெ ஒப்பொப்பனும் ஞாயவிதிக்கு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங பேறெ ஒப்பாங் ஒந்து தெற்று கீதங்ங அவங்ங கருணெ காட்டாதெ, தெய்வ நேமப்பிரகார தென்னெ அவங்ங சிட்ச்செ கொடுக்கு ஹளி ஒப்பாங் தீருமானிசிதுட்டிங்ஙி, ஈ கருணெ காட்டாத்தாவங்ஙும், அந்த்தெ தென்னெ தெய்வத கையிந்த சிட்ச்செ கிட்டுகு; அதுகொண்டு சிட்ச்செ கொடா காட்டிலும் கருணெ காட்டுதாப்புது ஒள்ளேது.