26 அதங்ங பேதுரு, “பொறமெக்காறா கையிந்த தென்னெயாப்புது ஹளி ஹளிதாங். ஏசு அந்த்தெ ஆதங்ங, சொந்த குடும்பக்காரு நிகுதி கொடத்துள்ளா ஆவிசெ இல்லெயல்லோ?
“ஹூம் கொட்டீனல்லோ” ஹளி ஹளிதாங். பேதுரு ஊரிக பந்தட்டு, அவங் கூட்டகூடாத்த முச்செ ஏசு அவனகூடெ, “சீமோனு! நினங்ங ஏன தோநீதெ? ஈ லோகாளெ ராஜாக்கம்மாரு ஏறன கையிந்தொக்க நிகுதி பிரிச்சீரெ? ஆக்கள குடும்பக்காறா கையிந்தோ? அல்ல பொறமெக்காறா கையிந்தோ?” ஹளி கேட்டாங்.
எந்நங்ஙும் நங்க ஆக்காக எடங்ஙாறாயிற்றெ இப்பத்தெ பாடில்லெ. அதுகொண்டு நீ, பிரிக கடலிக ஹோயி சூண்டுலு ஹைக்கி ஆதி கிட்டா மீனின பாயெ தொறதுநோடு; அம்பலாக நிகுதி கொடா ஒந்து பெள்ளி ஹண அதன பாயாளெ உட்டாக்கு; அதன எத்திட்டு நனங்ஙும் நினங்ஙும் உள்ளா நிகுதித ஆக்களகையி கொட்டூடு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங, இவன கள்ளத்தர ஒக்க, மொதலாளி அருதட்டு, கள்ள கணக்கு ஹைக்கிதா தன்ன மேல்நோட்டக்காறனகூடெ, நீ தரக்கேடில்லெ! நினங்ஙுள்ளா காரெ ஒக்க, நீ புத்திபரமாயிற்றெ கீதண்டெ ஹளி ஹளிதாங்; அதே ஹாற தென்னெ தெய்வராஜெத ஜனங்ஙளா காட்டிலும், ஈ லோகதாளெ இப்பா ஜனங்ளு எல்லாரும் கூடுதலு புத்தி உள்ளாக்களாயி நெடதண்டீரெ.
அதங்ங ஏசு, “நிங்க அவன தடுப்பத்தெ ஹோவாட! நிங்காக எதிரல்லாத்தாவங், நிங்கள பக்க உள்ளாவங் தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.