14 ஆக்க மலெந்த கீளெ எறங்ஙி ஜனங்ஙளப்படெ பொப்பதாப்பங்ங, ஒப்பாங் ஏசின முந்தாக முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு,
ஏசு யோவான்ஸ்நானன பற்றியாப்புது ஹளுது ஹளி ஆக்க ஆகளாப்புது அருதுது.
ஒந்துஜின மேலுகையி ஒக்க குஷ்டரோக ஹிடுத்தித்தா ஒப்பாங் ஏசினப்படெ பந்து முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு, “நினங்ங மனசித்தங்ங நின்னகொண்டு நன்ன சுகமாடத்தெ பற்றுகல்லோ!” ஹளி கெஞ்சிதாங்.
எந்தட்டு ஏசு, அல்லிந்த ஹொறட்டு ஹோப்பங்ங, பட்டெயாளெ ஒப்பாங் ஓடிபந்தட்டு ஏசின முந்தாக முட்டுகாலுஹைக்கிட்டு, “ஒள்ளெ குருவே! நித்தியமாயிற்றுள்ளா ஜீவித சொந்தமாடத்தெ நா ஏனொக்க கீயபேக்காத்து?” ஹளி கேட்டாங்.
அதுகளிஞு, நங்க அல்லிந்த ஹோப்பத்தெ ஹளி ஹொருளங்ங, ஆ சபெக்காரு எல்லாரும் நங்கள யாத்தறெ ஹளாயிப்பத்தெ பேக்காயிற்றெ, ஆக்கள குடும்பத்தோடெ ஆ பட்டணத அதிர்த்தியட்ட உள்ளா கடல்கரெக பந்துரு; அம்மங்ங நங்க கடலோரதாளெ முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெகீதும்.