1 ஆறுஜின களிஞட்டு, ஏசு பேதுறினும் யாக்கோபினும், அவன தம்ம யோவானினும் கூட்டிண்டு தனிச்சு இப்பத்தெபேக்காயி எகராயிற்றெ இப்பா ஒந்து மலேக ஹோதாங்.
எந்தட்டு ஆக்கள முந்தாக தென்னெ ஏசு ஒள்ளெ பொளிச்ச உள்ளாவனாயிற்றெ ரூபமாறிதாங்; தன்ன துணியும் பொளுத்தட்டு பளபளானெ மின்னிண்டித்து.
பேதுறினும், செபதி ஹளாவன மக்களாயிப்பா யாக்கோபினும், யோவானினும் கூட்டிண்டுஹோயி, துக்கப்படெத்தெகும், பேதெனெபடத்தெகும் தொடங்ஙிதாங்.
ஹிந்தெ ஏசு அம்பலாக நேரெ இப்பா ஒலிவமலெயாளெ ஹோயி குளுதாங்; அம்மங்ங பேதுரும், யாக்கோபும், யோவானும், அந்திரேயனுங்கூடி தனிச்சு ஏசினப்படெ பந்தட்டு,
எந்தட்டு ஏசு, பேதுறினும், யாக்கோபினும், அவன தம்ம யோவானினும் மாத்தற கூட்டிண்டு, தன்னகூடெ பேறெ ஒப்புறினும் கூட்டாதெ,
அதுகளிஞு, யாவீறின ஊரிக பந்தட்டு, பேறெ ஒப்புறினும் மெனெ ஒளெயெ ஹுக்கத்தெ புடாதெ, பேதுறினும், யாக்கோபினும், யோவானினும், சத்தா ஹெண்ணின அப்பனும் அவ்வெதும் கூட்டிண்டு, ஏசு மெனெ ஒளெயெ ஹோதாங்.
ஈ மூறாமாத்த தவணெ நா நிங்களப்படெ பொப்புதாப்புது; ஏன காரெ ஆதங்ஙும் எருடு மூறு ஆள்க்காறா சாட்ச்சிகொண்டு ஒப்பாங் கீதா குற்றத ஒறப்பு பருசுரு.
நா ஹளிது பொரும் கெட்டுக்கதெ அல்ல; நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்திக உள்ளா பெகுமான ஏன ஹளிட்டுள்ளுது நேருட்டு நங்கள கண்ணாளெ கண்டுதன ஆப்புது நிங்களகூடெ ஹளுது.