12 அம்மங்ஙாப்புது ஆக்காக மனசிலாதுது, தோசெ மாடத்துள்ளா புளிச்சமாவின பற்றி அல்ல; பரீசம்மாரினும், சதுசேயம்மாரினும் உபதேசத பற்றியாப்புது ஹளிது ஹளிட்டுள்ளுது.
பரீசம்மாரினும், சதுசேயம்மாரினும் புளிச்சமாவின பற்றி ஜாகர்தெயாயிற்றெ இரிவா ஹளி நா ஹளிது தொட்டித பற்றியல்ல, ஹளி நிங்க மனசிலுமாடாத்துது ஏக்க?” ஹளி கேட்டாங்.
அம்மங்ங, கொறே பரீசம்மாரும், சதுசேயம்மாரும்கூடி தன்னப்படெ ஸ்நானகர்ம எத்தத்தெ பேக்காயி பொப்புது கண்டட்டு, யோவானு ஆக்களகூடெ, “மூர்க்க ஹாவின மக்களே! இனி பொப்பத்துள்ளா ஞாயவிதிந்த தப்சத்தெ ஸ்நானகர்ம எத்திதங்ங மதி ஹளி நிங்காக ஹளிதந்துது ஏற?
நிங்க வேதபண்டிதம்மாரா காட்டிலும், பரீசம்மாரா காட்டிலும் கூடுதலு சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி ஜீவுசுக்கு; இல்லிங்ஙி நிங்க சொர்க்கராஜெ ஒளெயெ ஹோகாரரு ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
ஏனாக ஹளிங்ங, சதுசேயம்மாரு சத்தாக்க ஜீவோடெ ஏளுதில்லெ ஹளியும், தெய்வ தூதம்மாரும், ஏதொந்து ஆல்ப்மாவும் இல்லெ ஹளியும் ஹளாக்களாப்புது; எந்நங்ங பரீசம்மாரு, இதொக்க உட்டு ஹளி நம்பாக்களாப்புது.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஒந்து ஈசு புளிச்சமாவின ஹுளி இல்லாத்த மாவினகூடெ கூட்டிதங்ங, அது எல்லா மாவினும் ஹுளிமாடுகு ஹளி நிங்காக கொத்துட்டல்லோ? அதுகொண்டு நிங்க, ஆ பிறித்திகெட்டாவன சபெயாளெ பீத்தண்டு, அதொந்தும் சாரில்லெ ஹளி பெருமெ ஹளுதனாளெ ஒந்து அர்த்தும் இல்லெ.