4 ‘நின்ன அப்பங்ஙும், அவ்வெகும் பேக்காத்து கீதுகொட்டு ஆக்கள பெகுமானுசுக்கு’ ஹளிட்டுள்ளுதும், ‘ஆக்கள ஜாள்கூடாக்கள கொல்லுக்கு’ ஹளிட்டுள்ளுதும் தெய்வத பிறமாணதாளெ ஹடதெயல்லோ?
அதங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்களும் நிங்கள பாரம்பரிய ஆஜாரங்கொண்டு தெய்வ நேமத அனிசரிசாதெ நெடிவுது ஏனாக?
எந்நங்ங நிங்க, ஒப்பாங் அவன அவ்வெ அப்பனகூடெ, நா நிங்காக கீவத்துள்ளுது ஏனிங்ஙி உட்டோ ஹளி கேட்டட்டு, அதன தெய்வாக வழிபாடு களிச்சுடக்கெ, ஹளி ஹளியுட்டங்ங மதி;
நின்ன அப்பனும், அவ்வெதும் பெகுமானுசுக்கு, நீ நின்ன சினேகிசா ஹாற தென்னெ நின்ன அயல்காறா சினேகிசுக்கு ஹளிட்டுள்ளுது ஒக்க தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “தூர பாஙி ஹோ செயித்தானே! ‘நின்ன எஜமானனாயிப்பா தெய்வத காலிகமாத்தற பித்து கும்முடத்தெ பாடொள்ளு’ ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ இப்பங்ங ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து நெடெவாக்கள சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயிற்றெ தெய்வ கணக்குமாடுதாயித்தங்ங, தெய்வ நேமங்கொண்டு ஒந்து பிரயோஜன இல்லெ ஹளி ஹளக்கெயோ? அந்த்தெ அல்ல; ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீப்புதுகொண்டு, தெய்வ நேம ஏனாகபேக்காயி தெய்வ தந்துத்தோ அதன நங்க நிவர்த்திகீதீனு.
மக்களே நிங்கள அப்பனும் அவ்வெயும் ஹளா ஹாற கேட்டு நெடதங்ங, நிங்க தெய்வத காழ்ச்செயாளெ சத்தியநேரு உள்ளா மக்களாப்புரு.