10 எந்தட்டு ஏசு ஜனங்ஙளு எல்லாரினும் தன்ன அரியெ ஊதுபரிசிட்டு, “நா ஹளுதன நிங்க ஒயித்தாயி கேட்டு மனசிலுமாடியணிவா.
சொர்க்கராஜெத பற்றிட்டுள்ளா வர்த்தமானத கேட்டட்டும், ஒப்பங்ங அது மனசிலாயிதில்லிங்ஙி, அவங் கேட்டா வஜனத செயித்தானு பந்து எத்திண்டு ஹோயுடுகு; அவனாப்புது பட்டெயாளெ பித்தா பித்திக ஒத்தாவாங்.
ஹொறெயெந்த மனுஷன ஹொட்டெ ஒளெயெ ஹோப்புது ஒந்தும், அவன அசுத்தி மாடாற; ஒப்பன மனசிந்த ஹொறெயெ கடெவா பேடாத்த வாக்குதென்னெ ஆப்புது அவன அசுத்திமாடுது” ஹளி ஹளிதாங்.
தானியேல் பொளிச்சப்பாடி, அசுத்திகாறனாயிப்பா ஒப்பனபற்றி ஹளிதீனெ; அவனகொண்டு அம்பல அசுத்தி ஆக்கு, அவங் பரிசுத்த சலதாளெ நிந்திப்புதன நிங்க காம்புரு; அதனபற்றி படிப்பாக்க ஒயித்தாயி மனசிலுமாடியணிவா இதொக்க நிங்க காமங்ங,
எந்தட்டு ஏசு தெய்வ வஜன ஆக்காக மனசிலாப்பத்தெ பேக்காயி, ஆக்கள மனசு தொறதுகொட்டட்டு,
ஏனாக ஹளிங்ங, நங்கள எஜமானாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின அப்பனாயிப்பா தெய்வ ஏமாரி மதிப்புள்ளாவாங் ஹளி நங்க பூரணமாயிற்றெ அறிவத்துள்ளா அறிவும் புத்தியும் தப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு தன்ன சொகாரெத அறிவத்துள்ளா அறிவும், புத்தியும் நிங்காகும் கிட்டட்டெ ஹளி பிரார்த்தனெ கீவுதாப்புது.
நிங்களபற்றி நங்க கேட்டா ஜினந்த தெய்வஇஷ்டத பூரணமாயிற்றெ அறிவத்துள்ளா அறிவு நிங்காக கிட்டத்தெ பேக்காயும், நிங்கள ஆல்ப்மாவிக ஆவிசெ உள்ளா எல்லா அறிவினாளெ நிங்க வளரத்தெ பேக்காயும் நங்க ஏகோத்தும் தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டித்தீனு.
நிங்காக அந்த்தல கஷ்ட பொப்பா சமெயாளெ, அதன சகிப்பத்துள்ளா அறிவில்லாத்தாக்களாயி இத்தங்ங, அறிவு தப்பா தெய்வதகூடெ கேட்டு பொடிசிணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வதகூடெ அறிவு பேக்கு ஹளி கேளா எல்லாரிகும் தெய்வ தாராளமாயிற்றெ கொடுகு; நினங்ங அறிவில்லே? ஹளி ஜாள்கூடாவனல்ல தெய்வ.