32 அந்த்தெ ஏசும், பேதுரும் தோணியாளெ ஹத்ததாப்பங்ங காற்று அடங்ஙித்து.
பெட்டெந்நு ஏசு கையிநீட்டி அவனகையி ஹிடுத்து போசிட்டு, “நம்பிக்கெ இல்லாத்தாவனே! நீ சம்செபட்டுது ஏனாக?” ஹளி கேட்டாங்.
அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரு எல்லாரும் “நேராயிற்றும் நீ தெய்வத மங்ஙதென்னெ ஆப்புது” ஹளி ஹளிட்டு ஏசின கும்முட்டுரு.
ஆக்க பயங்கர அஞ்சிட்டு, “இது ஏறாயிக்கு? காற்றும் கடலுங்கூடி இவங் ஹளுதன கேட்டாதல்லோ!” ஹளி ஆக்க தம்மெலெ கூட்டகூடிண்டித்துரு.
தோணியாளெ ஹத்திதாங்; அம்மங்ங காற்று அடங்ஙித்து. அதுகொண்டு ஆக்காக பயங்கர ஆச்சரிய ஆயித்து.
ஆக்க ஏசின தோணியாளெ ஹசத்தெ பிஜாரிசிரு; எந்நங்ங அதனமுச்செ தோணி ஆக்க ஹோயி எத்தத்துள்ளா சல எத்தித்து.