29 அதங்ங ஏசு, “செரி பா” ஹளி ஹளிதாங். அம்மங்ங பேதுரு தோணிந்த எறங்ஙி ஏசினப்படெ ஹோப்பத்தெபேக்காயி நீராமேலெ நெடெவத்தெகூடிதாங்.
அம்மங்ங பேதுரு ஏசினபக்க நோடிட்டு, “குரூ! அது நீனாயிதுட்டிங்ஙி நானும் நின்னப்படெ நெடது பொப்பத்தெ ஹளுக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங அவங் காற்றடிச்சண்டிப்புது கண்டட்டு அஞ்சிட்டு, நீராளெ முங்ஙத்தெ தொடங்ஙிதாங். “குரூ! காப்பாத்துக்கு காப்பாத்துக்கு” ஹளி ஊதாங்.
அதங்ங ஏசு, “நிங்கள நம்பிக்கெ கொறவுகொண்டாப்புது; நிங்காக ஒந்து சிண்ட கடுவுமணித அசு நம்பிக்கெ இத்தங்ங மதி, ஈ மலெத நோடிட்டு இல்லிந்த பறிஞ்ஞு ஆச்செபக்க ஹோ ஹளி ஹளிங்ங அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு; நிங்களகொண்டு பற்றாத்துது ஒந்தும் இல்லெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க சம்செபடாதெ கண்டு, நம்பிக்கெயோடெ இத்தங்ங, ஈ அத்திமராக நா கீதாஹாற தென்னெ நிங்காகும் கீயக்கெ; அதுமாத்ற அல்ல, ஈ மலெதகூடெ, ‘நீ இல்லிந்த எளகி ஹோயி கடலாளெ பூளு’ ஹளி ஹளித்துட்டிங்ஙி, அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நினங்ங பற்றிதங்ங ஹளி, நீ ஹளுது ஏனாக? நீ நன்ன நம்பிதங்ங நின்ன மங்ஙங்ங சுக ஆக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, நம்பிக்கெ உள்ளாவங்ங எல்லா காரெயும் நெடிகு” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங எஜமானு, “நிங்காக தெய்வதமேலெ கடுவுமணித அளவிக உள்ளா நம்பிக்கெ இத்தங்ஙகூடி, நிங்க ஈ தொட்ட மரதகூடெ, நீ இல்லிந்த பேரோடெ பறிஞ்ஞு கடலாளெ ஹோயி பேரு ஹிடுத்து நில்லு ஹளி ஹளித்துட்டிங்ஙி, அது நிங்க ஹளிதா ஹாற கேளுகு.
இத்தோல! நிங்கள கண்ணா முந்தாக நிந்திப்பா இவன, நிங்க எல்லாரிகும் கொத்துட்டு; ஏசினமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ தென்னெயாப்புது இவன ஒயித்துமாடிது; நிங்கள எல்லாரின முந்தாக இவங்ங பரிபூரண சுககிட்டிதும் ஈ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
ஏனாக ஹளிங்ங, அப்ரகாமு நூரு வைசுள்ளா அஜ்ஜனாயிட்டுங்கூடி, தன்ன சரீரத ஆரோக்கிய ஹோத்து ஹளிட்டுள்ளுதனோ, அவன ஹிண்டுறா கர்ப்ப பாத்தறத ஆரோக்கிய ஹோத்து ஹளிட்டுள்ளுதனோ அவங் மனசினாளெ பீத்துபில்லெ; அவங் ஆ நம்பிக்கெயாளெ தளர்ந்நு ஹோயிப்புதும் இல்லெ.
நா கிறிஸ்தின நம்பி நெடெவுதுகொண்டும், கிறிஸ்து நனங்ங சக்தி தந்நண்டிப்புது கொண்டும், ஏது சாஜரியதாளெயும் சந்தோஷமாயிற்றெ ஜீவுசத்தெ பற்றுகு.