26 ஏசு நீராமேலெ நெடது பொப்புது சிஷ்யம்மாரு கண்டட்டு, அஞ்சிக்கெ பெப்றாளதாளெ “பேயி, பேயி” ஹளி ஆர்ப்பத்தெகூடிரு.
அல்லி ஏசின சரீரத காணெ; அல்லி எருடு தெய்வதூதம்மாரா கண்டும், ஏசு ஜீவோடெ இத்தீனெ ஹளி ஹளிரு நங்களகூடெ ஹளிதன கேட்டு நங்க ஆச்சரியபட்டு ஹோதும்.
அம்மங்ங, ஆக்க எல்லாரும் அஞ்சிட்டு அது பேயி ஆயிக்கு ஹளி பிஜாரிசிண்டித்துரு.
எந்தட்டு ஏசு தெய்வ வஜன ஆக்காக மனசிலாப்பத்தெ பேக்காயி, ஆக்கள மனசு தொறதுகொட்டட்டு,
ஈ ஹெண்ணாக ஆக்கள கண்டு அஞ்சிட்டு, தெலெ தாத்திண்டு நிந்தித்துரு; அம்மங்ங ஆக்க இப்புரும், “ஜீவோடெ இப்பாவன நிங்க சத்தாக்கள எடநடுவு தெண்டுது ஏனாக?” ஹளி கேட்டுரு.
அதங்ங ஆக்க “நினங்ங ஏனிங்ஙி ஹுச்சோ?” ஹளி கேட்டுரு; எந்நங்ங அவ, “நா ஹளுது சத்திய ஆப்புது” ஹளி ஹளிதா; அதங்ங ஆக்க, “அது ஒந்து தூதனாயிக்கு” ஹளி ஹளிரு.
நா அவன காம்பதாப்பங்ங, சத்த சவத ஹாற அவன காலிக பித்துட்டிங்; அவங், தன்ன பலக்கையித நன்னமேலெ பீத்தட்டு, “அஞ்சுவாட; எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவனும், எல்லதனும் அவசான மாடாவனும் நா தென்னெயாப்புது.