25 பொளாப்செரெ மூறுமணி சமேக ஏசு கடலாளெ நீராமேலெ நெடது ஆக்களப்படெ பந்நா.
கள்ளங் இஞ்ஞே சமெயாளெ பொப்பாங் ஹளிட்டுள்ளுது மெனெத ஒடமஸ்த்தாங் அருதித்தங்ங, அவங் அந்து சந்தெக ஒறங்ஙாதெ காவலு காத்தண்டிப்பாங் ஹளி நிங்காக கொத்துட்டல்லோ?
ஏனாக ஹளிங்ங, மெனெத ஒடமஸ்த்தாங் சந்நேராகோ, பாதராகோ, கோளிகூஙா நேராகோ, பொளாப்பங்ஙோ, ஏது நேராக பொப்பாங் ஹளி கெலசகாறிக கொத்தில்லாத்துது கொண்டு ஜாகர்தெயாயிற்றெ இருக்கல்லோ? அந்த்தெ தென்னெ நிங்களும் ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா.
அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரு ஹோதா தோணிக எதிராயிற்றெ, காற்றும் தெரெயும் அடிச்சண்டித்து. சிஷ்யம்மாரு தோணி தொளெவத்தெ புத்திமுட்டுது ஏசு கண்டட்டு, பொளாப்செரெ மூறுமணி சமேக கடலாளெ நீராமேலெ நெடது ஆக்களப்படெ ஹோதாங்; அந்த்தெ ஹோப்பங்ங, ஆக்கள கடது ஆச்செபக்க ஹோப்பா ஹாற ஹோதாங்.
எஜமானு பாதராக பொப்பனோ? பொளாப்செரெ பொப்பனோ? ஹளி கொத்தில்லாதெ ஏறொக்க காத்தித்துறோ ஆக்காக ஒக்க ஒள்ளெ மரியாதெ கிட்டுகு.
ஆக்க சுமாரு ஐது கிலோமீட்டரு தூர தோணி தொளெஞ்ஞு ஹோயிப்புரு; அம்மங்ங ஏசு நீராமேலெ நெடது பொப்புது கண்டட்டு, ஆக்க எல்லாரும் அது ஏன, ஏனோ ஹளி அஞ்சியுட்டுரு.
அவன கையாளெ ஒந்து சுருளு புஸ்தகதும் தொறது ஹிடுத்தித்தாங்; அவங், தன்ன பலக்காலின கடலாமேலெயும், எடக்காலின பூமிதமேலெயும் பீத்து நிந்நா.
கடலாமேலெயும் பூமிதமேலெயும் காலுபீத்து நிந்திப்புதாயிற்றெ நா கண்டா தூதங், சொர்க்கத நேரெ தன்ன பலக்கையித போசிதாங்.
நா சொர்க்கந்த நேரத்தெ கேட்டா அதே ஒச்செ ஹிந்திகும், “கடலாமேலெயும், பூமிதமேலெயும் காலுபீத்து நிந்திப்பா ஆ தூதன கையாளெ இப்பா புஸ்தகத நீ ஹோயி பொடிசிக” ஹளி ஹளித்து.