41 மனுஷனாயி பந்தா நா நன்ன தூதம்மாரா ஹளாயிப்பிங், ஆக்க பந்தட்டு நன்ன பரணாக தடசமாயிற்றெ தெற்று குற்ற கீவா ஆள்க்காறினும், மற்றுள்ளாக்கள தெற்று கீவத்தெமாடா ஆள்க்காறினும் ஒக்க கூட்டிசேர்சிட்டு,
இதே ஹாற தென்னெ ஈ லோகத அவசான காலதாளெயும் சம்போசுகு; தூதம்மாரு பந்தட்டு சத்தியநேரோடெ ஜீவிசிண்டிப்பாக்கள எடெந்த பேடத்தகாரெ கீது ஜீவிசிண்டிப்பாக்கள ஒக்க பிரிச்சு எத்திட்டு,
நன்னமேலெ உள்ளா நம்பிக்கெந்த அடுத்தாவன தெரிசாவங்ங கேடுகால தென்னெயாப்புது! ஒந்சமெ ஒப்பங்ங அந்த்தல பரீஷண பொக்காயிக்கு; எந்நங்ங, அதங்ங ஏற காரணக்காறனாயி இத்தீனெயோ அவங்ங கேடுகாலஆப்புது!
அம்மங்ங, நா நன்ன தூதம்மாரா ஹளாயிப்பிங்; ஆக்க பூமித ஒந்து கோடிந்த ஹிடுத்து இஞ்ஞொந்து கோடியட்ட ஹோயி, நா தெரெஞ்ஞெத்திதா ஜனங்ஙளா நாக்கு திக்கிந்தும் கூட்டி சேர்சத்தெ பேக்காயி கொளலு உருசிண்டு பொப்புரு.
அவங் தன்ன களத சொணிக்கி ஒயித்துமாடுவாங்; எந்தட்டு அவனகையி இப்பா மொறதாளெ பத்தாதும், ஹதுறினும் பாற்றி பேறெ பேறெ மாடிட்டு, பத்தாத மெனெயாளெ கொண்டு பீப்பாங், ஹதுறின ஒக்க கெடாத்த கிச்சினாளெ ஹைக்கி சுட்டுகரிப்பாங்” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “குருக்கங்ங மடெயும், ஹக்கிலிக கூடும் ஹடதெ; எந்நங்ங மனுஷனாயி பந்தா நனங்ங, நன்ன தெலெபீத்து கெடெவத்தெகூடி சல இல்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங நா, தூதம்மாரா ஹளாய்ச்சட்டு, தெய்வ தெரெஞ்ஞெத்திதா ஜனங்ஙளா, பூமித நாக்கு திக்கிந்தும் கூட்டிசேர்சுவிங்.”
நா இதொக்க ஹளுது ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ ஞாயவிதிப்பா ஜினதாளெ மனுஷரு சொகாரெயாயிற்றெ கீதா தெற்று குற்றத ஒக்க, ஏசுக்கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத அடிஸ்தானங்கொண்டு தெய்வ ஆக்கள ஞாயவிதிக்கு.
தூதம்மாரு எல்லாரும் தெய்வாக சேவெகீவா ஆவிகளாப்புது; ரெட்ச்சிக்கப்படத்துள்ளா ஆள்க்காறிக சகாயகீவத்தெபேக்காயி தெய்வ ஹளாய்ச்சா ஆவிகளாப்புது ஆக்க.
எந்நங்ங, அசுத்தி உள்ளா ஒந்தும் அதன ஒளெயெ ஹோக; அதே ஹாற தென்னெ, பொள்ளு ஹளாக்களும், தெய்வாக அறப்புள்ளா காரெ கீவாக்களும், அதன ஒளெயெ ஹோப்பத்தெபற்ற; ஆடுமறியாயிப்பாவாங் பீத்திப்பா ஜீவபுஸ்தகதாளெ ஹெசறுள்ளாக்க மாத்தறே ஆ பட்டணத ஒளெயெ ஹோப்பத்தெ பற்றுகொள்ளு.