48 அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “ஏற நன்ன அவ்வெ? ஏற நன்ன தம்மந்தீரு?” ஹளி கேட்டட்டு,
நன்னகாட்டிலி அப்பனோ, அவ்வெதோ கூடுதலு சினேகிசாவாங் நனங்ஙபேக்காயி ஜீவுசாவனாப்புது ஹளி ஹளத்தெ யோக்கிதெ உள்ளாவனல்ல; அதே ஹாற தன்ன மகளோ, மங்ஙனோ நன்னகாட்டிலி கூடுதலு சினேகிசாக்களும் நனங்ஙபேக்காயி ஜீவுசாக்க ஹளி ஹளத்தெ யோக்கிதெ உள்ளாக்களல்ல.
ஒப்பாங் பந்தட்டு ஏசினகூடெ, “அத்தோல! நின்ன அவ்வெயும் தம்மந்தீரும் நின்ன காணுக்கு ஹளிட்டு ஹொறெயெ நிந்துதீரெ” ஹளி ஹளிதாங்.
தன்ன சிஷ்யம்மாராபக்க கையிநீட்டிட்டு, “ஈக்கதென்னெயாப்புது நனங்ங அவ்வெயும், தம்மந்தீருமாயிற்றெ இப்பாக்க.
அதங்ங ஏசு “நிங்க ஏனக நன்ன தெண்டுது? நா நன்ன அப்பன மெனெயாளெ தென்னெ இருக்கு ஹளிட்டுள்ளுது நிங்காக கொத்தில்லே?” ஹளி கேட்டாங்.
ஏசு புத்தி உள்ளாவனாயும், ஆரோக்கிய உள்ளாவனாயும் தொடுதாயி, தெய்வும், மனுஷம்மாரும் காட்டிதா தயவினாளெ ஜீவிசி பந்நா.
அந்த்தெ இப்பங்ங, இனி நங்க ஒப்புறினும், தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்த ஆள்க்காரு கணக்குமாடா ஹாற கணக்குமாடுதில்லெ; இதுவரெ கிறிஸ்தின, மனுஷனாயிற்றெ கணக்குமாடித்தும்; எந்நங்ங இனி அவன மனுஷனாயிற்றெ கணக்குமாடுதில்லெ.