43 “ஒப்பனமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயி அவனபுட்டு ஹோயிகளிவதாப்பங்ங, அது நீரில்லாத்த சலகூடி ஒக்க அலெஞ்ஞு திரிஞ்ஞு, அதங்ங தங்கத்தெ பற்றிதா சல கிட்டாதித்தங்ங,
அது, ‘நா புட்டட்டு பந்தா சலாகதென்னெ திரிச்சு ஹோயி நோடுவும்’ ஹளி ஹளிட்டு, நேரத்தெ இத்தா மனுஷனப்படெ பொக்கு; அல்லி பந்து நோடங்ங, ஒயித்தாயி தூத்துகோரி, சொறாயி பீத்திப்புதும், அல்லி ஒப்புரும் தங்குதில்லெ ஹளிட்டுள்ளுதும் கண்டட்டு,
ஆக்க ஏசினகூடெ, “தெய்வத மங்ஙா! நங்காகும், நினங்ஙும் தம்மெலெ சம்மந்த ஏன? சமெ ஆப்புதனமுச்செ நங்கள பேதெனெபடுசத்தெபேக்காயி இல்லிக பந்துதோ?” ஹளி ஆர்ப்பத்தெகூடிரு.
அம்மங்ங சீமோனும் அது கேட்டு நம்பி, ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திட்டு, பிலிப்பு கீதா அல்புதங்ஙளும் அடெயாளங்ஙளும் கண்டு ஆச்சரியபட்டு, பிலிப்பினகூடெ இத்தாங்.
நிங்கள சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு கச்சிகீறா சிங்கத ஹாற நிங்கள நாசமாடத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு வளரெ சிர்தெ உள்ளாக்களாயும், சுபோத உள்ளாக்களாயும் நெடதணிவா.