33 “ஒந்து மர ஒள்ளேதாயித்தங்ங அதனமேலெ காப்பா காயெ ஒள்ளேதாயிக்கு. ஒந்து மர ஹொல்லாத்துது ஆயித்தங்ங அதனமேலெ காப்பா காயெ ஹொல்லாத்துதாயிக்கு. மர ஒள்ளேதோ, ஹொல்லாத்துதோ ஹளி அதாதன காயெத பீத்தாப்புது அறிவுது.
குருடம்மாராயிப்பா பரீசம்மாரே! முந்தெ நிங்க தளியெ, கிளாசின ஒளெயெ கச்சி பொளுசா ஹாற, நிங்கள ஹிருதயத ஒளெயும் பொளிசிவா.
மரத பெட்டத்தெ பேக்காயி கோடாலித நேரத்தே மரக்கொடாக பீத்துகளிஞுத்து; ஏனாக ஹளிங்ங, ஒள்ளெ பல காயாத்த மரத ஒக்க பெட்டி கிச்சினாளெ ஹவுக்குதாயிக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன கூட்டுக்காறே! பீரிங்ஙெ வள்ளிமேலெ கும்பள காக்கோ? அத்தி மரதமேலெ நேர்லுஹெண்ணு காக்கோ? அதே ஹாற உப்புச்சொவெ உள்ளா ஒறவிந்த ஒள்ளெ நீரும் சொரிகோ?
நிங்க ஈ லோகதகூடெ பாதியும் தெய்வதகூடெ பாதியும் ஜீவிசிங்ங குற்றக்காரு தென்னெயாப்புது; அதுகொண்டு நிங்கள மனசு சுத்தமாடிட்டு, பூரணமாயிற்றெ தெய்வதகூடெ மாத்தற ஜீவிசிங்ங, தெய்வ நிங்காக கீவத்துள்ளுதொக்க கீது தக்கு.